Η επιβράβευση των καλυτέρων

Tου Πασχου Μανδραβελη

Σε κάθε οργανισμό ανθρώπων, που σκοπό έχει την παραγωγή έργου, δημιουργείται -καλώς ή κακώς- μια πυραμιδοειδής ιεραρχία. Ενας, π.χ., γίνεται πρωθυπουργός, καμιά σαρανταριά υπουργοί (ο αριθμός ποικίλλει αναλόγως των υποσχέσεων για «μικρό κι ευέλικτο σχήμα»), εκατό περίπου είναι οι γενικοί γραμματείς κ.λπ. Το ίδιο γίνεται και στις επιχειρήσεις, σε συνδικαλιστικά σωματεία, ακόμη και στα μοναστήρια κ.ά. Αν εξαιρέσουμε τα κοινόβια των αναρχικών, που δεν έχουν και στόχο την παραγωγή κάποιου έργου, ο μόνος χώρος -ίσως παγκοσμίως- που δεν υπάρχει τέτοια ιεραρχική οργάνωση είναι το ελληνικό Δημόσιο.

Εκεί, το μόνο προσόν για να φτάσει κάποιος στον ανώτατο βαθμό είναι η υπομονή· κάνει δεν κάνει για τη θέση, δουλεύει δεν δουλεύει, παράγει έργο δεν παράγει, ο βαθμός Α΄ είναι εξασφαλισμένος με τα χρόνια.

Αυτό είναι ένα ακόμη μέτωπο της αξιολόγησης που έχει στόχο να πολεμήσει η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος, η οποία, σύμφωνα με τον γενικό της γραμματέα θεωρεί αυθαίρετο όποιο ποσοστό κι αν θεσπιστεί. Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Flash (16.7.2012) ο κ. Σταύρος Πετράκης είπε «έρχεται με το νέο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και κρίνει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι άξιοι να αλλάξουν βαθμό. Βάζει αυθαίρετες ποσοστώσεις. Παράδειγμα: το 20% είναι αυτό που θα φτάσει από τον βαθμό Β΄ στον βαθμό Α΄. Από πού προκύπτει αυτό;».

Φανταζόμαστε ότι αυτό προκύπτει από το γεγονός πως από τους 70.000 δασκάλους μόνο ο κ. Σταύρος Πετράκης έγινε γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας. Παρά το γεγονός ότι εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι μπορεί να έχουν τα ίδια τυπικά προσόντα, μόνο ένας γίνεται γραμματέας. Οι ψηφοφόροι των πρωτοβάθμιων οργανώσεων αξιολογούν όλους τους επίδοξους συνδικαλιστές και στο τέλος έκριναν και ψήφισαν τον Πετράκη ως πιο ικανό να αποκτήσει την επίζηλη θέση του γ.γ. (με όλα τα προνόμια που ο νόμος 1264/1982 προβλέπει).

Φυσικά, κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει και την ύπαρξη μιας και μοναδικής θέσης γ.γ. «αυθαίρετη ποσόστωση». Μπορεί να αναρωτηθεί «από πού προκύπτει αυτό;» ότι, δηλαδή, ένας μόνο μπορεί να γίνει γενικός γραμματέας μιας συνδικαλιστικής ομοσπονδίας, ενώ ο ίδιος πιστεύει ότι και οι 70.000 δάσκαλοι πρέπει να είναι γενικοί γραμματείς ή οι 50.000 ή οι 1.000. Διότι όπως είπε και στην ίδια συνέντευξη ο κ. Πετράκης «εγώ λέω ότι (το ποσοστό των δασκάλων που πρέπει να παίρνουν τον βαθμό α΄) είναι το 30%, το 40%, το 50% ή και το 10%. Πώς είναι το ποσοστό που μπαίνει αντικειμενικό;»

Το ποσοστό, πραγματικά, είναι αυθαίρετο και μπορεί το 20%, δηλαδή 3.500 δάσκαλοι να είναι πολλοί. Θα πρέπει να δούμε τι ποσοστό δασκάλων φτάνει στην ανώτατη βαθμίδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν τίθεται θέμα αντικειμενικότητας· απλώς επιβραβεύονται οι καλύτεροι του κλάδου, δίνοντας έτσι κίνητρα σε όλους να βελτιωθούν. Χωρίς ποσοστώσεις και με το σύστημα της συμπλήρωσης των τριετιών, οι περισσότεροι -πλην ελαχίστων φιλότιμων- θα κάαααθονται και θα περιμένουν το χρονοδιάγραμμα ανέλιξής τους. Δεν θα προσπαθούν λίγο παραπάνω· δεν θα διαβάζουν, έστω για να καλύψουν τα κενά που έχουν από το δημοτικό, π.χ. πόσα είναι τα φωνήεντα. Απλώς θα περιμένουν να προαχθούν. Οπως ακριβώς γίνεται σήμερα.

kathimerini gr : 1 Aυγούστου 2012