Μέλλον χωρίς Μέλλον;

Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ* πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων
• Σήμερα που οι αυταπάτες για μια νομοτελειακή πρόοδο εγγυημένη από τους νόμους της ιστορίας έχουν χαθεί, τα εμπόδια μοιάζουν να προέρχονται όχι τόσο από την κληρονομιά του παρελθόντος, όσο από ένα μέλλον που φαίνεται να εγκυμονεί απειλές με τις οποίες οι άνθρωποι τροφοδοτούν το παρόν… Απειλές τέτοιες που προκαλούν εντεινόμενη αγωνία και το ερώτημα αν θα είναι σε θέση να κυριαρχήσουν οι άνθρωποι επί των εχθρικών δυνάμεων, που οι ίδιοι κάθε μέρα εξαπολύουν!
Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες πρέπει να αναρωτηθούμε: μήπως με τα ίδια μας τα χέρια ανοίγουμε τις πόρτες σ’ ένα μέλλον χωρίς μέλλον; Το δίλλημα είναι οξύ και οι επιλογές σήμερα επείγουσες. Και η μη επιλογή είναι αναμφίβολα επιλογή. Η χειρότερη.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ωστόσο αν οι άνθρωποι, ικανοί για αμέτρητες μεμονωμένες προόδους, θα είναι σε θέση να διακριθούν για την ικανότητά τους να διαχειριστούν  το κοινό μέλλον.
Είναι αλήθεια ότι το παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο, μας έχει κληρονομήσει πολλές παθογένειες που μας ταλαιπωρούν ως κοινωνία. Το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, μπορούμε όμως να διδαχτούμε απ’ αυτό και να αλλάξουμε το μέλλον. Για να γίνει αυτό έχουμε ανάγκη τη διάχυση περιβάλλοντος αισιοδοξίας και πίστη στις δικές μας δυνάμεις. Η μοιρολατρία και η ακηδία οδηγούν στην πλήρη αποσύνθεση με απρόβλεπτες συνέπειες, ακόμη και στην ύπαρξή μας, ως κρατικής οντότητας.
Σ’ ένα κόσμο που σπαράσσεται, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις ρωγμές ελπίδας που ανοίγονται και να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας από την αρχή. Να καταργήσουμε την πολυνομία, να εκσυγχρονίσουμε και να λειτουργήσουμε αξιόπιστα τους θεσμούς, να βελτιώσουμε την παροχή υπηρεσιών, να θυμηθούμε τη γη μας, να ενσωματώσουμε τη γνώση σε προϊόντα και υπηρεσίες, να συνδέσουμε τις δομές - γνώσεις με την παραγωγή, να προστατέψουμε και να αναδείξουμε το περιβάλλον μας, να σεβαστούμε τον πολίτη και να προστατέψουμε τη νέα γενιά. Η μετανάστευση της νεολαίας μας σημαίνει εκχώρηση σε ξένους μιας τεράστιας επένδυσης, που έγινε με θυσίες του λαού μας.
Η ιδέα της εφικτής προόδου δεν χάθηκε… Η χώρα μας έχει δυνατότητες, αρκεί να γίνει μια χώρα ανοιχτή στο ταλέντο και τη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Οι συνθήκες της κρίσης είναι οι πλέον κατάλληλες για να τονωθεί η δημοκρατία, να ασκηθούν οι πολιτικοί μας στη συνεργασία, να γίνει αξία το «κοινό καλό»,  να διδαχτούμε από τις παθογένειες που οδήγησαν τη χώρα στον αστερισμό των καταιγίδων, να αναδείξουμε μια νέα γενιά πολιτικών που δεν θα είναι υποχρεωμένοι να απολογούνται για το παρελθόν και θα έχουν τη γνώση και το ανάλογο ήθος να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού μας.
***
Στην κρίσιμη περίοδο που περνάει η χώρα μας εκείνο που δημιουργεί κατήφεια είναι η απώλεια της ελπίδας. Έχουμε ανάγκη από φορείς της ελπίδας για να ανακαλύψουμε ξανά το μέλλον.

Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.