Ανάσταση για την Ελλάδα ....

Από περσινό αρθρο του Δημήτρη Γαρούφα*

Καταφεύγω για πολλοστή φορά στον Θουκυδίδη που περιγράφοντας το  πως κατέλαβαν το 422 π.χ.οι Σπαρτιάτες την αρχαία Αμφίπολη γράφει ότι: 

«οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτο ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να αποκρούουν δι αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν..»

Αυτή η ρήση εκφράζει πλήρως  την πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών που άσκησαν εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες. Υπερχρέωσαν ασυλλόγιστα τη χώρα και σπατάλησαν για καταναλωτικούς σκοπούς τα κονδύλια της Ε.Ε προσδοκώντας ότι κάποιος από μηχανής θεός θα έσωζε τη χώρα…

Τώρα    αντί αυτοκριτικής  κάποιοι είχαν το θράσος να απευθύνονται  στους πολίτες λέγοντας κυνικά «μαζί τα φάγαμε».Βέβαια διαχρονικά οι ΄Έλληνες πολίτες έχουν  πλήθος ελαττωμάτων και είναι βέβαιο ότι και ρουσφέτια ζητούσαν και διορισμούς στο δημόσιο, άλλωστε  σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων  γι΄ αυτό με την λαϊκή ψήφο έμεινε εκτός Βουλής ο αναμορφωτής Τρικούπης για να εκλεγεί κάποιος Γουλιμής…κι΄ όταν ο Βενιζέλος υλοποιούσε την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών  έχασε τις εκλογές.. Αλλά οι ηγέτες είναι ηγέτες όταν  μπορούν να λένε και όχι ,όταν  με γνώμονα το εθνικό συμφέρον  έχουν το θάρρος  δύσκολων αποφάσεων  κόντρα στο ρεύμα. Δυστυχώς στη χώρα μας υπήρξαν λίγοι  τέτοιοι ηγέτες  και γι΄ αυτό ως χώρα πάμε κατά διαβόλου…

Αυτή την εβδομάδα βιώνουμε την εβδομάδα παθών του Θεανθρώπου με προσμονή της ανάστασης. Για τον Ελληνισμό η ανάσταση του Θεανθρώπου έρχεται μαζί με την άνοιξη και συνειρμικά στην ψυχή του πολίτη σημαίνει και ελπίδα ανάστασης των ονείρων, ελπίδα να ανθίσουν  οι προσδοκίες . Αλλά   η Ελλάδα    αυτά τα χρόνια βιώνει μια ατέλειωτη εβδομάδα παθών  χωρίς  προσμονή ανάστασης… κι΄ αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που βαρύνει τον πολιτικό μας κόσμο: το ότι στέρησαν από τους νέους την ελπίδα,  το ότι έφεραν  στη χώρα καταχνιά απελπισίας.

Την Κυριακή θα γιορτάσουμε την ανάσταση του Θεανθρώπου αλλά αν θέλουμε να υπάρξει μια άλλη ανάσταση για τη χώρα μας πρέπει να αλλάξουμε. Θα πρέπει οι πολιτικοί μας να έχουν το θάρρος  να λένε και όχι, θάρρος για δύσκολες αποφάσεις με όποιο κόστος αλλά και όραμα για το μέλλον.. Κι΄ εμείς οι πολίτες   πρέπει να μην  επιλέγουμε τα «ανθρωπάκια» που απλά μας κολακεύουν χτυπώντας μας στην πλάτη,  αλλά να  αναζητήσουμε και να επιστρατεύσουμε  ανθρώπους με ήθος, ικανότητες και όραμα, αυτούς που  μπορούν να πουν το μεγάλο όχι όταν χρειασθεί. Για να έρθει ανάσταση για την Ελλάδα πρέπει όλοι μας ,όπως έλεγε ο Γ.Σεφέρης:  «λίγο ακόμα ,να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» …

*πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

** Το άρθρο δημοσιεύτηκε(20-4-11) στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος»

και στο EL ETHNOS (22-4-2011)