Του πρέσβη επί τιμή Αλέξανδρου Μαλλιά
---
Η πρόσφατη, καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση του ΔΔΧ σχολιάστηκε με δύο
ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών και με συνοπτικές τοποθετήσεις –αρκετές
ήταν εκτός θέματος– των πολιτικών αρχηγών και των κομμάτων.
Βέβαια, με ενδιαφέρον θα περιμένουμε την
ανάλυση στην οποία θα προβεί το υπουργείο Εξωτερικών μετά την αναγκαία, εμβριθήμελέτη της απόφασης.
Υποθέτω, συνεπώς, ότι υπό κανονικές συνθήκες η επίσημη ανάλυσή της δεν θα
πρέπει να καθυστερήσει και πολύ. Υπό κανονικές, διευκρινίζω, συνθήκες…
Ακούγοντας τον γενικό υποτονικό σχολιασμό, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις,
διερωτώμαι εάν οι σχολιαστές έχουν διαβάσει το κείμενο της απόφασης ή απλώς
περιορίζονται στην ανακύκλωση εκτιμήσεων που στο σύνολό τους κινούνται μέσα σε
ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
ανακοινώσεις του υπουργείου Εξωτερικών και με συνοπτικές τοποθετήσεις –αρκετές
ήταν εκτός θέματος– των πολιτικών αρχηγών και των κομμάτων.
Βέβαια, με ενδιαφέρον θα περιμένουμε την
ανάλυση στην οποία θα προβεί το υπουργείο Εξωτερικών μετά την αναγκαία, εμβριθήμελέτη της απόφασης.
Υποθέτω, συνεπώς, ότι υπό κανονικές συνθήκες η επίσημη ανάλυσή της δεν θα
πρέπει να καθυστερήσει και πολύ. Υπό κανονικές, διευκρινίζω, συνθήκες…
Ακούγοντας τον γενικό υποτονικό σχολιασμό, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις,
διερωτώμαι εάν οι σχολιαστές έχουν διαβάσει το κείμενο της απόφασης ή απλώς
περιορίζονται στην ανακύκλωση εκτιμήσεων που στο σύνολό τους κινούνται μέσα σε
ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Κατ’ αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν επιφυλάσσω για τον εαυτό μου ούτε ούτε το ρόλο
του κήνσορα ούτε το έδρανο του δημοσίου κατηγόρου. Για το λόγο αυτό αναλαμβάνω
πλήρως το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί για τυχόν εσφαλμένους χειρισμούς,
κρίσεις και εκτιμήσεις στο σύνολο της υπηρεσιακής μου διαδρομής και ειδικότερα
στο ζήτημα των Σκοπίων.
του κήνσορα ούτε το έδρανο του δημοσίου κατηγόρου. Για το λόγο αυτό αναλαμβάνω
πλήρως το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί για τυχόν εσφαλμένους χειρισμούς,
κρίσεις και εκτιμήσεις στο σύνολο της υπηρεσιακής μου διαδρομής και ειδικότερα
στο ζήτημα των Σκοπίων.
Στα
37 χρόνια που η πατρίδα μου με τίμησε δίνοντάς μου τη δυνατότητα να την υπηρετώ
ως κρατικός λειτουργός, ουδέποτε εντάχθηκα στις αυτοαποκαλούμενες ομάδες,
κλίκες ή σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. Απλώς δεν τους είχα ανάγκη. Ψήφιζα
πάντοτε κατά συνείδηση. Σπανίως δε δύο φορές συνέχεια το ίδιο κόμμα. Μετά την
πρόσφατη συνταξιοδότησή μου, απέφυγα να δώσω συνέχεια σε προτάσεις από δύο
κόμματα. Η μία μάλιστα είχε και αρκετά δελεαστικό υπόβαθρο.
37 χρόνια που η πατρίδα μου με τίμησε δίνοντάς μου τη δυνατότητα να την υπηρετώ
ως κρατικός λειτουργός, ουδέποτε εντάχθηκα στις αυτοαποκαλούμενες ομάδες,
κλίκες ή σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. Απλώς δεν τους είχα ανάγκη. Ψήφιζα
πάντοτε κατά συνείδηση. Σπανίως δε δύο φορές συνέχεια το ίδιο κόμμα. Μετά την
πρόσφατη συνταξιοδότησή μου, απέφυγα να δώσω συνέχεια σε προτάσεις από δύο
κόμματα. Η μία μάλιστα είχε και αρκετά δελεαστικό υπόβαθρο.
Υπήρχαν
επίσης και δύο περιπτώσεις που λόγοι συνείδησης μου επέβαλαν να θέσω την
παραίτησή μου από τη θέση που κατείχα στους πολιτικούς μου προϊσταμένους,
πράγμα ελάχιστα γνωστό στους παροικούντες το νεοκλασικό της οδού Β. Σοφίας. Η
πρώτη, γραπτή, ως πρέσβης της Ελλάδας στην Αλβανία στον τότε υπουργό Εξωτερικών
Γιώργο Παπανδρέου, σχετιζόταν με τον εσφαλμένο κατά την άποψή μου χρόνο
επίσκεψης στην Αλβανία (Αύγουστος 1999) του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο κ.
Παπανδρέου μου είπε τότε ότι γνώριζε τι είχε συμβεί και ποιος είχε κάνει
ανόητες και συκοφαντικές διαρροές προς τον Τύπο. Με τίμησε με την εμπιστοσύνη
του και μου ανέθεσε τη διεύθυνση βαλκανικών υποθέσεων.
επίσης και δύο περιπτώσεις που λόγοι συνείδησης μου επέβαλαν να θέσω την
παραίτησή μου από τη θέση που κατείχα στους πολιτικούς μου προϊσταμένους,
πράγμα ελάχιστα γνωστό στους παροικούντες το νεοκλασικό της οδού Β. Σοφίας. Η
πρώτη, γραπτή, ως πρέσβης της Ελλάδας στην Αλβανία στον τότε υπουργό Εξωτερικών
Γιώργο Παπανδρέου, σχετιζόταν με τον εσφαλμένο κατά την άποψή μου χρόνο
επίσκεψης στην Αλβανία (Αύγουστος 1999) του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο κ.
Παπανδρέου μου είπε τότε ότι γνώριζε τι είχε συμβεί και ποιος είχε κάνει
ανόητες και συκοφαντικές διαρροές προς τον Τύπο. Με τίμησε με την εμπιστοσύνη
του και μου ανέθεσε τη διεύθυνση βαλκανικών υποθέσεων.
Η
δεύτερη φορά ήταν στις 5 Νοεμβρίου 2004, στον υπουργό Εξωτερικών Πέτρο
Μολυβιάτη, τη μεθεπομένη της ταπεινωτικής –στην ουσία και στη διαδικασία– για
την Ελλάδα αναγνώρισης από τις ΗΠΑ της συνταγματικής ονομασίας της ΠΓΔΜ. Στις 4
Νοεμβρίου χειριστήκαμε μαζί τη δυσάρεστη, αλλά όχι –όπως αργότερα πληροφορήθηκα
στην Ουάσινγκτον– αναπόφευκτη αυτή εξέλιξη. Στις 5 Νοεμβρίου του ζήτησα να με
απαλλάξει των καθηκόντων μου. Την ίδια στιγμή άλλοι, που λόγω θέσεως θα έπρεπε
να έχουν πράξει το ίδιο, ανακριβώς και αναληθώς διέδιδαν ότι είχαν προβλέψει
την προσβλητική για την Ελλάδα εξέλιξη. Και ότι είχαν ενημερώσει το υπουργείο.
Στην πραγματικότητα το έμαθαν από τις εφημερίδες. Καίτοι ετοιμαζόταν αρκετό
χρόνο πριν.
δεύτερη φορά ήταν στις 5 Νοεμβρίου 2004, στον υπουργό Εξωτερικών Πέτρο
Μολυβιάτη, τη μεθεπομένη της ταπεινωτικής –στην ουσία και στη διαδικασία– για
την Ελλάδα αναγνώρισης από τις ΗΠΑ της συνταγματικής ονομασίας της ΠΓΔΜ. Στις 4
Νοεμβρίου χειριστήκαμε μαζί τη δυσάρεστη, αλλά όχι –όπως αργότερα πληροφορήθηκα
στην Ουάσινγκτον– αναπόφευκτη αυτή εξέλιξη. Στις 5 Νοεμβρίου του ζήτησα να με
απαλλάξει των καθηκόντων μου. Την ίδια στιγμή άλλοι, που λόγω θέσεως θα έπρεπε
να έχουν πράξει το ίδιο, ανακριβώς και αναληθώς διέδιδαν ότι είχαν προβλέψει
την προσβλητική για την Ελλάδα εξέλιξη. Και ότι είχαν ενημερώσει το υπουργείο.
Στην πραγματικότητα το έμαθαν από τις εφημερίδες. Καίτοι ετοιμαζόταν αρκετό
χρόνο πριν.
Λίγους
μήνες αργότερα ο σεβαστός Πέτρος Μολυβιάτης μου έκανε τη μεγαλύτερη δυνατή
τιμή, να με περιβάλει με τη δική του εμπιστοσύνη, καθώς επίσης
και με τoυ
πρωθυπουργού Κώστα
Καραμανλή, με την τοποθέτησή μου ως πρέσβη της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον. Κατά
την τετραετή εκεί θητεία μου είχα επίσης την τύχη να συνεργαστώ κατά τρόπο
εξαιρετικό με την υπουργό Ντόρα Μπακογιάννη. Ήταν μία μοναδική εμπειρία, με κορύφωση
το Βουκουρέστι, το κεκτημένο του οποίου πρέπει να διαφυλαχτεί.
μήνες αργότερα ο σεβαστός Πέτρος Μολυβιάτης μου έκανε τη μεγαλύτερη δυνατή
τιμή, να με περιβάλει με τη δική του εμπιστοσύνη, καθώς επίσης
και με τoυ
πρωθυπουργού Κώστα
Καραμανλή, με την τοποθέτησή μου ως πρέσβη της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον. Κατά
την τετραετή εκεί θητεία μου είχα επίσης την τύχη να συνεργαστώ κατά τρόπο
εξαιρετικό με την υπουργό Ντόρα Μπακογιάννη. Ήταν μία μοναδική εμπειρία, με κορύφωση
το Βουκουρέστι, το κεκτημένο του οποίου πρέπει να διαφυλαχτεί.
Με
αναγνώριση των τυχόν λαθών που έγιναν σε επίπεδο δημόσιας διπλωματίας. Χωρίς
όμως τις γνωστές στην Ελλάδα κυκλικές αυτοαναιρέσεις, αυτοενοχοποίηση και
αυτομαστίγωμα. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, με τίμησε με τη θέση του ειδικού
συμβούλου για τα Βαλκάνια στο γραφείο της.
αναγνώριση των τυχόν λαθών που έγιναν σε επίπεδο δημόσιας διπλωματίας. Χωρίς
όμως τις γνωστές στην Ελλάδα κυκλικές αυτοαναιρέσεις, αυτοενοχοποίηση και
αυτομαστίγωμα. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, με τίμησε με τη θέση του ειδικού
συμβούλου για τα Βαλκάνια στο γραφείο της.
Σε
όσους έχουν την απορία τι σχέση έχουν αυτά με τη Χάγη, η απάντησή μου είναι
σαφής: η αυστηρή κριτική που κάνω στην ελληνική στρατηγική, τις παραλείψεις και
την επιχειρηματολογία κατά την εκδίκαση της προσφυγής της ΠΓΔΜ στο ΔΔΧ αφορά
την ανάγκη να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
όσους έχουν την απορία τι σχέση έχουν αυτά με τη Χάγη, η απάντησή μου είναι
σαφής: η αυστηρή κριτική που κάνω στην ελληνική στρατηγική, τις παραλείψεις και
την επιχειρηματολογία κατά την εκδίκαση της προσφυγής της ΠΓΔΜ στο ΔΔΧ αφορά
την ανάγκη να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Το
ζήτημα πια, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν είναι τι είχε εισηγηθεί
καθένας από εμάς πριν από τρία χρόνια ή πριν από ένα χρόνο στον Δημήτρη
Δρούτσα, αλλά τι πρέπει να γνωρίζουμε για το σήμερα και το αύριο σε σχέση με τα
Σκόπια μετά τη Χάγη. Και βέβαια σε σχέση με την Ενδιάμεση Συμφωνία.
ζήτημα πια, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν είναι τι είχε εισηγηθεί
καθένας από εμάς πριν από τρία χρόνια ή πριν από ένα χρόνο στον Δημήτρη
Δρούτσα, αλλά τι πρέπει να γνωρίζουμε για το σήμερα και το αύριο σε σχέση με τα
Σκόπια μετά τη Χάγη. Και βέβαια σε σχέση με την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Αναμένω
με στωικότητα οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα για την ελληνική γραμμή στη Χάγη
να αναλάβουν κι εκείνοι τις ευθύνες τους για την ολοκληρωτική και γενικευμένη
συντριβή των θέσεών μας, ειδικότερα σε σχέση με τις θεμελιώδεις διατάξεις της
Ενδιάμεσης Συμφωνίας αλλά και για την ερμηνεία της Aπόφασης
817 (7 Απριλίου 1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, που για περίπου είκοσι χρόνια
αποτέλεσε το σημείο αναφοράς και το ασφαλές καταφύγιο των ελληνικών θέσεων και
επιχειρημάτων. Τώρα τι γίνεται; Τι λέμε; Ότι περίπου νικήσαμε. Ότι δεν πειράζει
που καταδικαστήκαμε, αφού δεν μας διέταξαν να μην το ξανακάνουμε. Έχει διαβάσει
κανείς τις παραγράφους 168 και 169 της απόφασης;
Αναλαμβάνω
και πάλι δημόσια το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί για την πολιτική μας στο
ζήτημα των Σκοπίων την τελευταία εικοσαετία, που ανελλιπώς και από υπεύθυνες
θέσεις το χειρίστηκα, όχι ως κριτικός θεατής αλλά έχοντας σημαντικό ρόλο. Άλλος
υπάρχει να αναλάβει τις δικές του ευθύνες; Εάν είμαι ο μόνος, τότε όλα έχουν
καλώς και μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία…
με στωικότητα οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα για την ελληνική γραμμή στη Χάγη
να αναλάβουν κι εκείνοι τις ευθύνες τους για την ολοκληρωτική και γενικευμένη
συντριβή των θέσεών μας, ειδικότερα σε σχέση με τις θεμελιώδεις διατάξεις της
Ενδιάμεσης Συμφωνίας αλλά και για την ερμηνεία της Aπόφασης
817 (7 Απριλίου 1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, που για περίπου είκοσι χρόνια
αποτέλεσε το σημείο αναφοράς και το ασφαλές καταφύγιο των ελληνικών θέσεων και
επιχειρημάτων. Τώρα τι γίνεται; Τι λέμε; Ότι περίπου νικήσαμε. Ότι δεν πειράζει
που καταδικαστήκαμε, αφού δεν μας διέταξαν να μην το ξανακάνουμε. Έχει διαβάσει
κανείς τις παραγράφους 168 και 169 της απόφασης;
Αναλαμβάνω
και πάλι δημόσια το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί για την πολιτική μας στο
ζήτημα των Σκοπίων την τελευταία εικοσαετία, που ανελλιπώς και από υπεύθυνες
θέσεις το χειρίστηκα, όχι ως κριτικός θεατής αλλά έχοντας σημαντικό ρόλο. Άλλος
υπάρχει να αναλάβει τις δικές του ευθύνες; Εάν είμαι ο μόνος, τότε όλα έχουν
καλώς και μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία…
πηγή: “Free Sunday”
Ανιχνεύσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ:
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments :
Post a Comment
Only News