Το έλλειμμα του παλιού δημοκρατικού πατριωτισμού. -Σε μια χώρα συνόρων όπως η Ελλάδα, με ανοιχτά προβλήματα με τον τουρκικό κεμαλικό αναθεωρητισμό, με το αγκάθι του σκοπιανού μακεδονισμού, και ενώ κυριαρχούσε αδιαμφισβήτητα ο καταναλωτικός παρασιτισμός, plus τον εθνομηδενιστικό παροξυσμό –όλα αυτά άφησαν ανεξίτηλα ίχνη στο λαϊκό υποσυνείδητο.

του Μιχάλη Χατζηπέτρου
Ήδη από την δεκαετία του 1950, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του κυπριακού Ελληνισμού άρχισε να αλλάζει καθοριστικά τους αρχικούς μετεμφυλιακούς συσχετισμούς. Η τότε αριστερά μέσω της ΕΔΑ, των Πασσαλίδη, Ηλιού, Γλέζου, τοποθέτησε το θέμα στην σωστή του διάσταση: Επρόκειτο για ένα δίκαιο αντι-ιμπεριαλιστικό αντι-αποικιακό πατριωτικό αγώνα.
Με την κατάρρευση της χούντας το 1974, λόγω της εισβολής του τουρκικού Αττίλα στο νησί, ο πατριωτισμός συνδέθηκε αξεχώριστα με τις επιδιώξεις κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Αυτό δηλαδή που ήταν ορατό το ’50 και το ’60, έγινε το 1974 ξεκάθαρο. Δηλαδή ότι ο αγώνας ανεξαρτησία, δημοκρατία και αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού περνούσε μέσα ΚΑΙ από την αλλαγή των ταξικών συσχετισμών στην ελληνική κοινωνία.

Ο πατριωτισμός στην πλουτοκώσταινα ....

Του Τακη Θεοδωροπουλου 
Να ξεχάσουμε την Ελλάδα που κάποτε αγαπήσαμε, αυτή τη χώρα που πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να αγαπάμε. Τι χειρότερο μπορεί να φέρει αυτή η κρίση από την υποτίμηση του όποιου πατριωτικού αισθήματος μπορεί ο καθένας να κουβαλάει μέσα του; Στον τρόπο που σκέφτεται, στον τρόπο που συμπεριφέρεται, στον τρόπο που αντιδρά.
Παρεξηγημένη λέξη ο πατριωτισμός. Αφού την εξόρισε στην παρανομία ο προοδευτικός λυρισμός της Μεταπολίτευσης, τώρα την καπηλεύονται οι χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους. Πώς να τολμήσεις να την προφέρεις όταν βλέπεις μπροστά σου τα παιδιά του μπόντι μπίλντινγκ με τα ξυρισμένα κεφάλια και το ροπαλοφόρο λεξιλόγιο; Παρεξηγημένη, και όπως όλα τα παρεξηγημένα του κόσμου τούτου, πολύτιμη. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, παραθέτω δύο φράσεις από το δοκίμιο του Τζορτζ Οργουελ «Ο λέων και ο μονόκερως»: «Ο πατριωτισμός δεν έχει τίποτε να κάνει με τον συντηρητισμό. Είναι η αφοσίωση σε κάτι που αλλάζει, συγχρόνως όμως το αισθάνεσαι με μυστικιστικό τρόπο να παραμένει το ίδιο».