Ο ειδικός αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, ο κ. Αλεξάντερ Ντάουνερ, υποτίθεται ότι προωθεί την εφαρμογή των ψηφισμάτων και των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, και προσφέρει τις υπηρεσίες του προκειμένου να βρεθεί λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Όμως, οι κατά καιρούς ενέργειές του κάθε άλλο παρά συνάδουν προς τα καθήκοντα που υπαγορεύει η θέση του. Η πρόσφατη επίσκεψή του στα κατεχόμενα απέδειξε για μιαν ακόμη φορά πως δεν μπορεί να κρύψει τα φιλοτουρκικά του αισθήματα.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η συνάντησή του στην «πρεσβεία» της Τουρκίας, στο ψευδοκράτος, με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών;
Η επίσκεψη αυτή δεν αποτελεί ύβριν προς την Κυπριακή Δημοκρατία; Δεν ξεπερνά κάθε όριο προκλητικότητας; Με άλλα λόγια, επισκέφθηκε την «πρεσβεία» ενός «κράτους» που είναι προϊόν ωμής παραβίασης κάθε έννοιας δικαίου και νομιμότητας. Επισκέφθηκε την «πρεσβεία» στο ψευδοκράτος, για να συναντήσει τον Υπουργό της γειτονικής χώρας, ο οποίος επαίρεται για το όραμά του να αναβιώσει τα «κλέη» της οθωμανικής αυτοκρατορίας και να γυρίσει την ευρύτερη περιοχή τρεις αιώνες πίσω.
Παρόμοια επίσκεψη στα κατεχόμενα έκανε, πριν από τρία χρόνια, και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν, και είχε συναντήσει στο «προεδρικό» τον τότε κατοχικό ηγέτη Ταλάτ. Για να αμβλυνθούν οι τότε διαμαρτυρίες των Ελληνοκυπρίων, προβλήθηκε η καθόλου πειστική δικαιολογία ότι η επίσκεψη έγινε κατόπιν κακών χειρισμών του Ντάουνερ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρόμοιες επισκέψεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Αντίθετα, είναι και μελετημένες και μεθοδευμένες.
Αφήνουν να διαφανεί ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κυβερνήσεις που αντιμετωπίζονται ως ίσες. Δίνουν άφεση στα εγκλήματα του Αττίλα και εξισώνουν τον θύτη με το θύμα. Ενισχύουν τη θέση της κατοχικής ηγεσίας και αποθρασύνουν την Τουρκία. Συμβάλλουν στη διαμόρφωση φιλειρηνικού προφίλ της Τουρκίας, το οποίο ασφαλώς η γειτονική χώρα εκμεταλλεύεται δεόντως στους διεθνείς οργανισμούς. Εμφανίζεται, δηλαδή, ως χώρα που αγωνίζεται, είναι πρόθυμη, συζητά, έχει προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος, είναι δεκτική, υποχωρητική, ανεκτική και επιδεικνύει καλή θέληση.
Προσκρούει όμως στην «αδιαλλαξία» της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι άτεγκτη, ανυποχώρητη, δεν ενδιαφέρεται για λύση και έχει την κύρια ευθύνη για τη στασιμότητα στην οποία έχουν περιέλθει οι προσπάθειες για την επανέναρξη των συνομιλιών. Οι συνομιλίες, βέβαια, χρησιμοποιούνται από την τουρκική πλευρά ως άλλοθι. Τις επιδιώκει μόνο και μόνο για να συγκαλύπτει τα ανοσιουργήματα του Αττίλα, ενώ παράλληλα δεν παύει να εργάζεται για την επίτευξη του απώτερου στόχου της, να τουρκοποιήσει ολόκληρη τη Μεγαλόνησο.
Από τη στιγμή, όμως, που η Τουρκία απορρίπτει κάθε λύση η οποία θα έχει ως βάση την ενιαία κυριαρχία, τη μία ιθαγένεια και τη μία διεθνή νομική προσωπικότητα, είναι δυνατόν να υπάρξει διάλογος; Ο διάλογος έχει νόημα όταν και οι δύο πλευρές προσέρχονται σε αυτόν, με σκοπό να αναζητήσουν μία κοινώς αποδεκτή λύση. Αφού όμως η Τουρκία δεν επιθυμεί λύση και αφού μετέρχεται κάθε μέσο και τρόπο για να διαιωνίσει την κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου, μπορούμε να περιμένουμε κάτι θετικό από μια επανέναρξη των συνομιλιών; Ασφαλώς όχι.
Προοπτική λύσης μέσα από διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών δεν υπάρχει. Σαράντα χρόνια πέρασαν από την τουρκική εισβολή και το μόνο για το οποίο προσπαθεί η Τουρκία είναι η παγίωση των θέσεών της και η δημιουργία τετελεσμένων. Στην Κυπριακή Δημοκρατία και στον μητροπολιτικό εθνικό χώρο εναπόκειται η αναζήτηση αλλαγής πλεύσης, με συσπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων και με τη χάραξη μιας άλλης πανεθνικής στρατηγικής. Χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν. Πρέπει να υπάρξει συνεννόηση. Τώρα.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗΣ
Φιλόλογος,
Σχολικός Σύμβουλος
sigmalive.com/simerini
25/1/14
--
-
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments :
Post a Comment
Only News