Για να ξεφύγουμε από την παρακμή.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου, συγγραφέα, πρώην προέδρου του ΔΣΘ
-
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες σ΄ όλη τη χώρα συνωστίζονται καθημερινά στα συσσίτια των εκκλησιών για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό… H επίσημη ανεργία αγγίζει το 30% και στις πόλεις της Γερμανίας ο αριθμός των Ελλήνων μεταναστών πλησιάζει τους αριθμούς της δεκαετίας του 1960... Ενδεικτικό της ανέχειας είναι και το γεγονός ότι ακόμη και η μεσαία τάξη έχει στερηθεί ουσιαστικά του δικαιώματος πρόσβασης στη Δικαιοσύνη κι έτσι φτάσαμε στο σημείο κατηγορούμενοι για κακουργήματα να δηλώνουν ότι αδυνατούν να προσλάβουν δικηγόρο, ζητώντας από το δικαστήριο να διορίσει αυτεπαγγέλτως, ενώ ο φουκαράς πολίτης, αν θέλει να ασκήσει έφεση κατ' απόφασης και Ειρηνοδικείου, πρέπει, πέραν των δικαστικών εξόδων, αμοιβής δικηγόρου κ.λπ., να καταβάλει και παράβολο 200 ευρώ υπέρ του Δημοσίου…

Αυτή είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας, που βιώνει πολυεπίπεδη κρίση, το μέγεθος της οποίας ούτε το υποψιάζονται πολλοί από τους πολιτικούς μας, οι οποίοι εξακολουθούν να μιλούν διπλή γλώσσα κι έτσι, ενώ φορολογούν άγρια τον ανήμπορο πολίτη, οι ίδιοι εξακολουθούν να έχουν αφορολόγητο περίπου το 75% των συνολικών αποδοχών τους…
Εχουμε κυβέρνηση συνεργασίας και πρωθυπουργό που προσπαθεί με εργατικότητα, αλλά δε φτάνουν αυτά, γιατί η κυβέρνηση δείχνει να κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Αντί περικοπών και φόρων, έπρεπε να έχει ως κύριο στόχο την αύξηση του ΑΕΠ. Πώς δηλαδή τα 17 εκατομμύρια τουριστών θα γίνουν 20 καταναλώνοντας ελληνικά προϊόντα κατά την εδώ παραμονή τους, πώς θα αυξηθεί το συνάλλαγμα από την εμπορική ναυτιλία, πώς θα αποκτήσουμε πραγματική αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα, πώς θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος, πώς θα δημιουργηθούν νέες - πραγματικές θέσεις εργασίας. Αν δεν αρχίσει η ανάπτυξη με αύξηση του ΑΕΠ, όσα δάνεια κι αν μας δώσουν, δε σωζόμαστε και βεβαίως για την ανάπτυξη χρειάζονται και ξένες επενδύσεις, αλλά κυρίως χρειαζόταν η εκπόνηση και υλοποίηση σχεδίου αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας (ήλιος, θάλασσα, φυσικές ομορφιές, μνημεία, πολιτισμός κ.λπ.) αλλά προς αυτήν την κατεύθυνση εμφανώς τουλάχιστον λίγα πράγματα γίνονται… Παράλληλα, θα περίμενε κάποιος από μια κυβέρνηση συνεργασίας και αλλαγή νοοτροπίας, δηλαδή ότι θα αξιοποιούσε το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας για να γίνει αποτελεσματικός ο κρατικός μηχανισμός αλλά αντί αυτού βλέπουμε και τώρα ακόμη (με κάποιες εξαιρέσεις) στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με κομματικές μετριότητες, φίλους ή κουμπάρους κάποιων υπουργών και ανεπάγγελτους γόνους που δεν έχουν επαφή με την κοινωνία και την πραγματικότητα.
Για να αλλάξει η εικόνα και να γίνει «νέο ξεκίνημα» για την Ελλάδα, χρειάζονται όσα προαναφέραμε αλλά και θεσμικές μεταρρυθμίσεις με μια τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος για να λειτουργήσουν ουσιαστικά οι θεσμοί. Η ανανέωση της πολιτικής ζωής δε θα γίνει από ανεπάγγελτους γόνους που εκφράζουν τον παλαιοκομματισμό και την οικογενειοκρατία αλλά από θεσμικές μεταρρυθμίσεις κι από ανθρώπους που δούλεψαν πραγματικά κι έχουν επαφή με την κοινωνία.
Η σημερινή Ελλάδα δίνει εικόνα παρακμής. Γι' αυτή την εικόνα ευθύνονται οι ηγέτες (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αλλά ευθυνόμαστε κι εμείς γιατί δε λειτουργήσαμε ως πολίτες με την κλασική έννοια του όρου και μέσα σε ένα σύστημα εκμαυλισμού κατεβάσαμε πολύ τον πήχη ανεχόμενοι την οικογενειοκρατία, τον τυχοδιωκτισμό και τον ευτελισμό των αξιών.
Πιστεύω, όμως, ότι κατά βάθος υπάρχει το υγιές κύτταρο του ελληνισμού και πιστεύω ότι αυτό το κύτταρο θα ενεργοποιηθεί. Ελπίζω ότι θα σταματήσει η σημερινή αποστασιοποίηση της νεολαίας μας και με οδηγό τις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού θα επιβάλει αναδιάρθρωση και ανάταση της πολιτικής μας ζωής. Νομοτελειακά θα έλθει αυτή η ώρα αλλά, για να έρθει νωρίτερα, πρέπει καθημερινά να λειτουργούμε ως ενεργοί πολίτες συνειδητοποιώντας ότι τίποτα δε χαρίζεται στη ζωή κι ότι όλα κερδίζονται με θυσίες και αγώνες.
agelioforos.gr
20/11/13