Το έγγραφο Ντάουνερ, η ευρύτερη μεθόδευση και ο λαός

Του Ανδρέα Σ. Αγγελίδη 

Το πολυσέλιδο έγγραφο του κ. Ντάουνερ, με τις λεγόμενες «συγκλήσεις και διαφωνίες», που ετοιμάστηκε και παραδόθηκε χωρίς προηγούμενη -γνωστή στην κοινή γνώμη τουλάχιστον- συνεννόηση περί τούτου, ήταν εξ αρχής μορφή παγίδευσης με στόχο συγκεκριμένο. Ήδη, με δεδομένη τη χαλαρή ή ανύπαρκτη έκτοτε αντίδραση της πλευράς μας και τη νέα (όχι τυχαία) κίνηση αποδοχής του από πλευράς του κ. Έρογλου, θεωρείται ότι αποτελεί «πλαίσιο λύσης». 

Η αρχική αποδοχή δεν επιτρέπει τη μεταγενέστερη αποδοκιμασία του. Άλλωστε, με την κίνηση αυτήν του κ. Έρογλου, μειώθηκε η σημασία της θέσης του Προέδρου Αναστασιάδη, ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα για έναρξη συνομιλιών, λόγω αφ’ ενός της οικονομικής κρίσης και αφ’ ετέρου γιατί πρόσθετα απαιτείται χρόνος ώστε να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία (που όμως δεν φαίνεται μέχρι τώρα να το αξιοποίησε η δική μας πλευρά με συλλογική προσπάθεια).


Παράλληλα, παραμένει σε δυσχερέστατη για την πλευρά μας αοριστία, η εισήγηση του Προέδρου Αναστασιάδη για επιμέρους μέτρα καλής θέλησης από την Τουρκία με την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους ιδιοκτήτες και τη λειτουργία του λιμανιού της από τον ΟΗΕ, αφού φαίνεται να συνδέθηκε με κάποιον τρόπο με το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου. Το έγγραφο Ντάουνερ έθεσε, χωρίς να του δοθεί η κατάλληλη προσοχή και απάντηση με άμεση απόρριψή του, σε δοκιμασία τις αντοχές μας, αναφορικά με θέσεις αρχής και στρατηγικής. 

Οι απαράδεκτες υποχωρήσεις μας και ευρύτερα οι λεγόμενες «συγκλίσεις» παρεμποδίζουν την προσπάθεια αποφυγής επιβολής μιας καταστρεπτικής λύσης, γιατί μετατρέπει τις λεγόμενες «συγκλίσεις» σε συμφωνηθέντα. Έτσι, με νέες, καλά προετοιμασμένες μεθοδεύσεις, ο κ. Ντάουνερ και οι γνωστοί φίλοι της Τουρκίας θα πετύχουν νέες «συγκλίσεις» με υποχωρήσεις και πάλιν της δικής μας πλευράς για να επιλυθεί το Κυπριακό όχι δίκαια, ούτε βιώσιμα και ούτε λειτουργικά. 

Η κάθε ηγεσία (αλλά κυρίως η ίδια η Κυβέρνηση), δεν λειτουργεί απλώς κατά τις δικές της προτιμήσεις ή τη διαχρονική πολιτική της. Αντίθετα έχει καθήκον, έναντι των εντολέων της και των θεσμικών όρων που διέπουν τις αρμοδιότητές της, να ενεργεί πάντα αναζητώντας το δίκαιο και με στόχο τη διάσωση του τόπου και του λαού. Άλλωστε, παραμένει δεσμευτική η υπέρτερη λαϊκή εντολή πέραν και της εντολής κάθε εκλογικής αναμέτρησης για ανάδειξη του Προέδρου, αυτή του Δημοψηφίσματος, όπου για πρώτη και μόνη φορά στην πολιτική ιστορία του κυπριακού κράτους από το 1960, δόθηκε στον κυρίαρχο λαό το δικαίωμα να πάρει ο ίδιος στα χέρια του τις επιλογές του για το μέλλον του τόπου. Αυτή η εντολή ήταν και παραμένει σαφής: σχέδια τύπου, μορφής και περιεχομένου ως το Σχέδιο Ανάν, δεν είναι αποδεκτά. 

Πρέπει, έστω και τώρα, να καταστεί ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση ότι, στην Κύπρο, υπάρχουν πολίτες που μπορεί να ανήκουν εθνογραφικά κύρια σε δύο ομάδες, αλλά η ιδιότητα αυτή -που είναι απόλυτα σεβαστή- δεν μπορεί να ανατρέπει ή να παραβιάζει τα αναγνωρισμένα ατομικά δικαιώματα του κάθε πολίτη. Άλλωστε, κάθε κράτος προϋποθέτει λαό, έδαφος και εξουσία. Όμως η κυρίαρχη δύναμη σε κάθε κράτος είναι, και πρέπει να είναι, η θέληση του λαού. Η δύναμη αυτή είναι κάτι συγκεκριμένο, γιατί αποτελεί το άθροισμα των ατομικών ελευθεριών, όλων των πολιτών. Έτσι είναι πρόσθετο καθήκον κάθε εξουσίας, που αναδεικνύει η βούληση του λαού, η διασφάλιση όλων των πολιτικών και άλλων ατομικών δικαιωμάτων υπέρ κάθε πολίτη, όπου και εάν διαμένει σ’ ολόκληρη την έκταση της Επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

• Η Τουρκία και εν πολλοίς ο κ. Ντάουνερ δεν επιθυμούν λύση που να περιέχει πλήρη σεβασμό όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θέλουν να διακρίνουν τον λαό σε δύο κοινότητες, και έτσι οι αντίστοιχες ηγεσίες τους να συμφωνήσουν λύση, που να ρυθμίζει κατά τρόπον απαράδεκτο και ξεχωριστά τις πολιτειακές εξουσίες των κοινοτήτων. Ένα συνεταιρισμό δύο κοινοτήτων, γιατί έτσι θέλει η Τουρκία για να καθυποτάξει δέσμια τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες. 

Άρα, κυρίαρχε λαέ, προετοιμάσου, μέσα από τη δυστυχία που σε έφεραν όχι τυχαία τα διαχρονικά, πολλά και από πολλούς, λάθη των κομματικών ηγεσιών σου, για ένα νέο αγώνα διάσωσης του Κράτους, των ατομικών ελευθεριών και του δικαίου, γιατί ήδη κάποιοι έχουν προδιαγράψει λύση που θα είναι μη λειτουργική, μη βιώσιμη, μη δικαία και άρα καταστρεπτική.
ΑΝΔΡΕΑΣ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Δικηγόρος
sigmalive.com/simerini
1/9/13