Όχι, η Γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει στόχο τη συρρίκνωση του «υπερτροφικού», όπως μας λένε, χρηματοπιστωτικού τομέα της Κύπρου. Ούτε στόχος της είναι ο εξορθολογισμός των δύο μεγάλων τραπεζών του τόπου. Στόχος της είναι η εκ των πραγμάτων κατάλυση του κυπριακού κράτους.
Αν δεχθούμε αυτή την παραδοχή όλα όσα συνέβησαν πρόσφατα και όλα όσα κατά καιρούς προηγήθηκαν, μπορούν να ερμηνευθούν με μεγάλο βαθμό αξιοπιστίας.
Όπως και το 2004, στόχος ήταν η κατάλυση του κράτους. Το κρατοκτόνο 24.000 σελίδων σχέδιο Ανάν, αποσκοπούσε, με τη δική μας πάντοτε συναίνεση μέσω του δημοψηφίσματος, στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Αντάλλαγμα γι’ αυτό ήταν η ένταξη ενός δομημένου πολιτικού Φρανκενστάιν, ενός ρατσιστικού και πολιτικά ευνουχισμένου μορφώματος, στην ΕΕ. Το κρίσιμο στοιχείο είναι ότι εξ ορισμού το μόρφωμα αυτό δεν θα είχε καμία αυτονομία ως κράτος. Καμία.
Όπως και το 1974. Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στους επίορκους πραξικοπηματίες και τους Τούρκους εισβολείς δεν ήταν για μεν τους πρώτους ανατροπή της κυβέρνησης Μακαρίου και για τους δεύτερους η κατάκτηση εδαφών. Ήταν και για τους δύο η κατάλυση του κράτους- η κατάλυση δηλαδή του αυτεξούσιου και της αυτονομίας του κυπριακού λαού και του αναφαίρετου δικαιώματος του για συλλογική ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Όπως και το 1964. Προσπάθησαν πρώτα, στη Διάσκεψη του Λονδίνου, να καταλύσουν το κράτος επιβάλλοντας μια νατοϊκή επικυριαρχία με 25.000 νατοϊκούς (συμπεριλαμβανομένων και Αμερικανών) στρατιώτες. Όταν αυτό απέτυχε προσπάθησαν και πάλι να καταλύσουν το κράτος μέσω της πραξικοπηματικής επιβολής του διχοτομικού Σχεδίου Άτσεσον, με πρωταγωνιστή τον Γέρο της Δημοκρατίας, Γεώργιο Παπανδρέου και τους ανεκδιήγητους διπλωμάτες Σωσσίδη και Νικολαερίζη. Εκείνοι, μέχρι και το Καστελόριζο προσέφεραν για να δελεάσουν την Άγκυρα. Τις δε πραξικοπηματικές τους ραδιουργίες οι δικοί μας άθλιοι ονόμασαν «ένωση με ανταλλάγματα» ενώ οι πιο έξυπνοι ξένοι, «διπλή ένωση».
Ποίοι από εσάς αγαπητοί αναγνώστες γνωρίζετε για τη διαμεσολαβητική, με εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, προσπάθεια που κατέληξε, το 1965, στην Έκθεση Γκάλο Πλάζα του ΟΗΕ; Γιατί εξαφανίστηκε η Έκθεση Πλάζα αλλά και γιατί κανείς από τους θιασώτες της ιδεοληπτικής θεωρίας των «χαμένων ευκαιριών» δεν την αναφέρει; Τότε, ο ΟΗΕ διατηρούσε μια αυτονομία ακόμη, και δεν είχε καταντήσει ανδράποδο των Δυτικών. Η Έκθεση Πλάζα απέκλειε ένωση και διχοτόμηση και συνηγορούσε υπέρ ενός ανεξάρτητου κράτους με τροποποιήσεις στο Σύνταγμα του 1960. Ούτε καν στη βιβλιογραφία των βαθυστόχαστων μελετητών του κυπριακού δεν εντοπίζεται η Έκθεση Πλάζα, που είναι ένα ιστορικό, επίσημο έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Όλα άρχισαν προτού ξεραθεί το μελάνι των Συμφωνιών του 1960. Η δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έστω και με τις πολλαπλές διεθνείς δουλείες, θεωρήθηκε μείζον στρατηγικό λάθος . Διότι έστω και κολοβή, η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν κράτος. Είχε διεθνή προσωπικότητα και υπόσταση. Μπορούσε να γίνει μέλος του ΟΗΕ, και έγινε, κάτι που η Τουρκία πολέμησε λυσσωδώς για να αποτρέψει, διότι δεν αποδέχετο έστω και τη στοιχειώδη αυτονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εδώ υπεισέρχεται η Τσεχοσλοβακία, ο γερμανο- ναζισμός και ο ρωσικός κομμουνισμός.
Το 1938 στο Μόναχο συντελέστηκε ένα από τα πιο επονείδιστα πολιτικά εγκλήματα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Πρωταγωνιστές υπήρξαν οι Γερμανό- Ναζί και οι λεγόμενες Δυτικές Δημοκρατίες. Μαζεύτηκαν στο Μόναχο τον Σεπτέμβριο και δέχθηκαν το τελεσίγραφο του Χίτλερ ν’ αποσπάσει από την Τσεχοσλοβακία το περίπου ένα τρίτο της εδαφικής της επικράτειας. Με το γερμανικό πιστόλι στον κρόταφο οι Τσεχοσλοβάκοι αναζήτησαν βοήθεια από Αγγλία και Γαλλία αλλά, φευ. Γαλλία και Αγγλία υπερθεμάτισαν υπέρ του Χίτλερ και υπέγραψαν το Σύμφωνο του Μονάχου για «να διατηρηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην Ευρώπη». Θυσίασαν έτσι την Τσεχοσλοβακία για να κατευνάσουν τον Χίτλερ και το γερμανο-ναζιστικό σινάφι του. Η προστυχιά των Αγγλο- Γάλλων ήταν διπλή. Ήλπιζαν ότι ένας κατευνασμένος Χίτλερ θα τους άφηνε ήσυχους και θα επιτίθετο εναντίον ενός «μεγαλύτερου» γι’ αυτούς κινδύνου, όπως πίστευαν ότι ήταν η Μόσχα και ο κομμουνισμός. Έναν όμως χρόνο μετά, το 1939, ο Χίτλερ τους αντάμειψε. Άρχισε τον Β’ΠΠ με επίθεση στην Πολωνία. Και διέλυσε τη Γαλλία λίγο μετά.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1948, η Τσεχοσλοβακία ήταν και πάλι στο επίκεντρο. Στη χώρα λειτουργούσε κοινοβουλευτικό σύστημα. Αλλά υπήρχε ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα που ήθελε να εντάξει τη χώρα στο σοβιετικό στρατόπεδο. Ο ρευστός κυβερνητικός συνασπισμός ανάμεσα σε κομμουνιστές και μη δεν άντεξε. Οι κομμουνιστές μέσω κοινοβουλευτικών τεχνασμάτων κατέλαβαν την εξουσία (ονομάστηκε αυτό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα) και η χώρα προσχώρησε στο ανατολικό στρατόπεδο.
Ερχόμαστε τώρα στην Κύπρο. Μεταξύ 1960- 1963 και πριν την κρίση ’63- ’64, τα αντί-κομμουνιστικά κέντρα εξουσίας της Δύσης άρχισαν να αποκαλούν την Κύπρο «Τσεχοσλοβακία του μεταπολέμου». Γιατί; Διότι έγραφαν στις μυστικές τους εκθέσεις και διέδιδαν μέσω των φερεφώνων τους στον Τύπο ότι το επιτήδειο ΑΚΕΛ της Κύπρου (στο οποίο ο Μακάριος είχε δώσει 5 έδρες στη Βουλή) θα έβρισκε τρόπο να ξεγελάσει τον Μακάριο και μέσω ενός «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος αλά Τσεχοσλοβακία» να παραδώσει την Κύπρο στους Μοσχοβίτες κομμουνιστές. Οι τελευταίοι θα αποκτούσαν έτσι βάσεις στην Κύπρο και τη Μεσόγειο. Την τελευταία, οι Δυτικοί ήθελαν να την ελέγχουν απόλυτα διότι κατά μυστικά αμερικανικά έγγραφα αποτελούσε όχι απλώς θάλασσα, αλλά «αυτοκινητόδρομο» για την προβολή αμερικανικής ισχύος στη Μέση Ανατολή για τον έλεγχο του ενεργειακού της πλούτου.
Για να μην υπάρχει έστω και η θεωρητική πιθανότητα για κάτι τέτοιο, αποφασίσθηκε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ήταν να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Από το 1960, λοιπόν, και με μαύρα, κατάμαυρα αμερικανικά δολάρια προς δεξιά και ακροδεξιά στοιχεία στην Κύπρο, άρχισε μια αντί-κομμουνιστική αλλά ταυτόχρονα και μια αντί- κρατική καμπάνια κατά της Κύπρου. Τα ακροδεξιά στοιχεία της καμπάνιας αυτής βρικολάκιασαν στο τέλος της δεκαετίας ως το Εθνικό Μέτωπο και η ΕΟΚΑ ΄Β. Υπογραμμίζεται εδώ ότι όλες οι βίαιες ενέργειές τους στόχευαν την κρατική υπόσταση της ΚΔ.
Μετά την κρίση του 1964 εγκαταλείφθηκε το προσωνύμιο «Τσεχοσλοβακία». Βάφτισαν την Κύπρο «Κούβα» και τον Μακάριο «Κάστρο της Μεσογείου». Τα προσωνύμια ήταν πολύ πιο κατανοητά και πιο σέξι από πλευράς προπαγάνδας. Όπως και η Κούβα έτσι και η Κύπρος έπρεπε να αφανιστεί πολιτικά. Η θέση αυτή υιοθετήθηκε εν μια νυκτί από την Αθήνα και τους ενεργούμενους της στην Κύπρο. Έτσι η Κύπρος οδηγήθηκε συνειδητά από την Χούντα πλέον και εν γνώσει Αμερικανό- Εγγλέζων και Τούρκων, στο φυσικό σφαγείο του 1974.
Βλέπουμε, λοιπόν, δύο σταθερές από το 1938 μέχρι το 2013. Τον κομμουνιστικό/ ρωσικό μπαμπούλα και ένα κυπριακό κράτος που κακώς δημιουργήθηκε το 1960 και το οποίο έπρεπε να παύσει να υπάρχει ως αυτεξούσιο.
- Ωστόσο, το κράτος αυτό τους «ξέφυγε» το 2004 και εντάχθηκε στην ΕΕ, ενισχύοντας επιπλέον την υπόστασή του. Και με τους υδρογονάνθρακες ήταν πλέον θέμα χρόνου η πραγματική αυτονόμησή του από τους λογής - λογής εκβιαστές. Ο κυπριακός λαός, πονηρεμένος πλέον δεν υπήρχε περίπτωση να αποδεχθεί κρατοκτόνα σχέδια τύπου Ανάν. Αναγνώρισε, δηλαδή, ο κυπριακός λαός ότι χωρίς κράτος η συλλογική του ελευθερία και η προσωπική του αξιοπρέπεια δεν εξασφαλίζεται. Αντίθετα καταστρατηγείται.
Στη φαρέτρα, λοιπόν, όσων επεδίωκαν τον αφανισμό του κυπριακού κράτους παρέμεινε μόνο ένα όπλο- το οικονομικό, και με προπαγανδιστικό πλέον εργαλείο όχι τον μπολσεβικισμό αλλά το «μαύρο» ρωσικό χρήμα και με πρωταγωνιστές τούτη τη φορά τα παιδιά και τα εγγόνια των πρωταγωνιστών του 1938. Αυτών που πρώτοι επίσης στην Ευρώπη δήμευσαν και κατέσχεσαν τις περιουσίες των Γερμανό- Εβραίων.
Το οικονομικό πραξικόπημα συντελέστηκε στις 15 Μαρτίου μ’ ένα πιστόλι στο στήθος της Κύπρου και με τους 16 του Eurogroup να χειροκροτούν και να υπερθεματίζουν. Όπως και το 1938.
Δυστυχώς, όπως και τη 15η Ιουλίου 1974, ποτέ δεν θα φθάναμε στη 15η Μαρτίου χωρίς τους δικούς μας επίορκους Quislings και πεμπτοφαλαγγίτες, που τούτη τη φορά αντί για όπλα κρατούσαν στυλό και φορούσαν λευκά κολάρα.
Αν επιβιώσει η Κύπρος και ετούτη τη φορά, θα αποδειχθεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι πραγματικά εφτάψυχη. Πάντως χωρίς κράτος ο κυπριακός λαός θα μπει στη διαδικασία του εκφυλισμού και της εξαφάνισης.
* Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
infognomonpolitics.blogspot.gr
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Η τιμωρία της Κύπρου 16/3/13.....
Η τιμωρία της Κύπρου 16/3/13....Eurogroup: Συμφωνία για κλιμακωτή εισφορά επί των καταθέσεων...Και επιβολή φόρου στους τόκους των καταθέσεων
Ἀνδρεία Μηλίων και η Λογική της Υποταγής
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
Συνεχίζονται οι τουρκικοί…τσαμπουκάδες με την Κύπρο....
ReplyDeleteΕίναι πλέον και επίσημο. Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να εκμεταλλευτούν την κρίση σε Ελλάδα και Κύπρο για να δημιουργήσουν de facto καταστάσεις. Είτε πρόκειται για τα πετρέλαια, είτε για το Αιγαίο είτε για τα Κατεχόμενα, η Άγκυρα έχει πλέον «ξεφύγει» παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου και συμπεριφερόμενη σαν χωροφύλακας της περιοχής. Απειλεί, εκβιάζει, προκαλεί και ειρωνεύεται καθώς έχει καταφέρει να κλείσει τα δικά της μέτωπα. Η «συμμαχία» με το Ισραήλ και η ανακωχή στο Κουρδικό σε συνδυασμό με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, δίνουν στην Τουρκία τον αέρα να κάνει ότι θέλει.
Αφού είπαν στους Κύπριους να υιοθετήσουν την τουρκική λίρα ή να ζητήσουν οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση στα κατεχόμενα, τώρα ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ξέφυγε εντελώς. Δήλωσε σε τουρκική εφημερίδα ότι «αν τα αποθέματα φυσικού αερίου ανήκουν στους ελληνοκύπριους, τότε μπορούμε να συζητήσουμε για λύση δύο κρατών».
«Λύση ή διχοτόμηση» είναι ο πρωτοσέλιδος κύριος τίτλος στο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας Star, η οποία φιλοξενεί τη συνέντευξη του Τούρκου υπουργού.
«Η εκλογή Αναστασιάδη αναπτέρωσε τις ελπίδες» λέει και υποστηρίζει ότι «ο Αναστασιάδης απαντώντας στην επιστολή Έρογλου ήταν καταρχήν θετικός, αλλά σημείωσε πως χρειάζεται χρόνο, επειδή ασχολείται με την οικονομική κρίση».
Σύμφωνα με τον Νταβούτογλου η τουρκική πρόταση έχει ως εξής:
«Ο ΟΗΕ πρέπει να επιταχύνει τη διαδικασία. Οι πλευρές πρέπει το συντομότερο δυνατό να συναντηθούν για την επίλυση. Οι συνομιλίες πρέπει να καταλήξουν σε αποτέλεσμα στο πλαίσιο χρονοδιαγράμματος. Οι φυσικοί πόροι πρέπει να ανήκουν στη νέα ενιαία Κύπρο.
Εάν όμως δεν καταστεί αυτό δυνατόν και είναι δεδομένη η ανάγκη για τους φυσικούς πόρους, τότε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών οι δύο πλευρές πρέπει να συστήσουν κοινή επιτροπή η οποία θα επιβλέψει την εξόρυξη και εκμετάλλευση των πόρων. Οι οικονομικοί πόροι που θα διαμορφωθούν, να παγώσουν σε έναν τραπεζικό λογαριασμό και να χρησιμοποιηθούν μετά την ειρήνευση και για αυτήν.
Εάν δεν καταστεί δυνατόν να γίνει αυτό και η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου πει ότι οι φυσικοί πόροι της ανήκουν επειδή βρίσκονται στη δική της πλευρά, πράγμα που θα σημαίνει ότι έμμεσα λέει ότι ο βορράς ανήκει στους βόρειους, τότε εμείς είμαστε έτοιμοι να συνομιλήσουμε στη βάση της λύσης των δύο κρατών. Τα δύο αυτά κράτη στη συνέχεια μπορούν να συναντηθούν στην ΕΕ.»
Ουσιαστικά ο εκβιασμός είναι ένας: Ή μοιραζόμαστε τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο ή πάμε σε διχοτόμηση της Κύπρου και δημιουργία τουρκοκυπριακού κράτους που θα διεκδικήσει μερίδιο από το θησαυρό.
Γίνεται πλέον σαφές ότι η Τουρκία θα οξύνει την κατάσταση στην περιοχή και δεν αποκλείεται να έχουμε «θερμά» επεισόδια.
http://www.antinews.gr/2013/03/28/210209/
28/3/13
«Προβοκατόρικες» οι δηλώσεις του ΥΠΑΜ ισχυρίζεται ο λεγόμ. υπεξ....
DeleteΟ λεγόμενος υπουργός εξωτερικών του ψευδοκράτους Χουσεϊν Οζγκουργκούν αναφέρθηκε στην δήλωση του Υπουργού Άμυνας, Φώτη Φωτίου, «για απομάκρυνση ξένων στρατευμάτων, εποίκων» και ισχυρίστηκε ότι είναι αντιφατικές με τις πραγματικότητες στο νησί και δείχνουν επίσης καθαρά ότι οι Ε/κ δεν έχουν την καλή διάθεση για επίλυση του Κυπριακού.
Όπως μεταδίδεται από τα κατεχόμενα, ο λεγόμενος υπεξ, εξέδωσε γραπτή δήλωση στην οποία προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η Τουρκία βρίσκεται στην Κύπρο με δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες και χαρακτήρισε ως «προβοκατόρικες» τις δηλώσεις του Υπουργού Άμυνας.
Ο Χουσεϊν Οζγκουργκούν είπε ότι η συνέχιση των αποτελεσματικών και ντε φάκτο εγγυήσεων της Τουρκίας είναι αυτονόητες για τους Τ/κ σε μια συνολική λύση του Κυπριακού και ισχυρίστηκε ότι αυτή «είναι μια αρχή η οποία υποστηρίζεται και από τα Ηνωμένα Έθνη».
Για την κατάσταση της κυπριακής οικονομίας στις ελεύθερες περιοχές ο λεγόμενος υπεξ είπε ότι «δεν ευχαριστεί την τ/κ πλευρά».
http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=128048
28/3/13
Chipre y Turquía: Una difícil relación con el gas en el horizonte....
ReplyDeleteUna economía destruida. Ese es según los expertos el futuro inmediato de Chipre tras la dura reestructuración de su sector bancario y la quita en los depósitos mayores de 100.000 euros en los principales bancos del país. Cientos de empresas locales podrían cerrar y las extranjeras se marcharían.
Muchos chipriotas han decidido basar ahora sus esperanzas en el gas descubierto al sur de la isla en 2011: unos 200.000 millones de metros cúbicos de gas valorados en hasta 80.000 millones de euros esperan a ser extraídos. Esos yacimientos podrían ser hasta cuatro veces superiores, según los expertos de la isla.
Sin embargo, contar con el preciado 'maná' podría no ser sencillo: el proceso de explotación será probablemente difícil. Los yacimientos podrían no comenzar a dar beneficios hasta 2018, no se conoce su calidad final y además Turquía se opone a su extracción.
Quizá sea ese último escollo el mayor: Ankara no reconoce la zona exclusiva económica de Chipre y ya ha advertido a Nicosia de su oposición a utilizar el gas como cualquier garantía de rescate si el estado político de la isla continúa siendo el actual. El país euroasiático no reconoce la zona exclusiva económica de la isla y en 2011 ya amenazó con enviar buques de guerra a la zona si continuaban las exploraciones.
La historia viene de lejos: Chipre fue dividida 'de facto' en dos estados en 1974 tras la invasión de Turquía al norte de la isla como respuesta a un golpe de estado ejecutado con el objetivo de anexionar la isla a Grecia. Sólo Ankara reconoce el estado turcochipriota al norte. La explotación del gas de la isla podría pasar por la solución definitiva de ese conflicto.
Turquía sugiere separación
Esa posición de Turquía ha sido reiterada en los últimos días. Ankara incluso ha sugerido dividir definitivamente la isla en dos estados para aprovechar los yacimientos: "Tenemos tres caminos por delante. La misión de Naciones Unidas debe ser acelerada y los dos lados deben llegar a una solución comprensible ya que los recursos pertenecen a una Chipre unida. Un nuevo estado, en el que los turcos formen parte", dijo.
"Si eso no ocurre, entonces las dos partes deben establecer un cuerpo regulador para explotar y comercializar esos recursos", añadió, dejando claro que si el sur se niega a cualquiera de esos supuestos "eso significa tácitamente que los turcochipriotas son los dueños de los recursos en el norte".
Esas declaraciones provocaron una inmediata condena por parte de Grecia, el tercer país implicado en la ecuación chipriota: "Cualquier insinuación de partición debe estar fuera de la mente de cualquiera", se apresuró a declarar el ministro de Asuntos Exteriores heleno Dimitris Avramopoulos. Atenas había buscado en las últimas semanas estrechar lazos con Ankara y la crisis de Chipre ha caído en medio de varias charlas bilaterales.
El Gobierno heleno quiere comenzar exploraciones de petróleo en el mar Egeo y en su caso Turquía también se niega al no reconocer la zona exclusiva económica helena en el Egeo este.
Israel en la ecuación
En el triángulo que forman Grecia, Chipre y Turquía ha ingresado también Israel: la isla podría compartir grandes yacimientos de gas con el estado hebreo. En los últimos meses ha firmado varios acuerdos de cooperación con Tel Aviv para cooperar en la extracción de esos recursos, introduciendo un elemento geoestratégico más en la disputa entre los tres países.
Turquía ha decidido acercarse a Israel en respuesta, una decisión influida también por el conflicto en la vecina Siria: quizá haya pasado desapercibida estos días, pero la decisión de Ankara de aceptar las disculpas de Tel Aviv por la matanza de ocho turcos en 2010 durante el ataque en aguas internacionales al barco Mavi Mármara podría cambiar la relación entre los dos países.........http://www.elmundo.es/elmundo/2013/03/30/economia/1364640204.html
30/3/13
Οι τρεις λόγοι που οι Ρώσοι δεν «βιάστηκαν» να βοηθήσουν την Κύπρο.....
ReplyDelete.....
Για πολλούς δυτικούς παρατηρητές, η άρνηση της Μόσχας να δεχθεί την πρόταση της Λευκωσίας ήταν ένα στρατηγικό λάθος. Η Ρωσία θα μπορούσε να εδραιώσει το στρατηγικό της «πάτημα» σε μια χώρα με στρατηγική θέση στην ανατολική Μεσόγειο. Γιατί δεν το έκανε; Ο καθηγητής στο Χάρβαρντ Γιούρι Ζούκοφ δίνει με άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs τρεις εξηγήσεις.
Πρώτον, δεν είναι σαφές κατά πόσον υπήρξε ποτέ μια αξιόπιστη πρόταση στο τραπέζι. Δεύτερον, η Ρωσία δεν πίστευε ότι μια συμφωνία της τελευταίας στιγμής θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα της Κύπρου. Τρίτον, εκτιμήθηκε ότι οι απώλειες της Ρωσίας από την κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού τομέα δεν θα ήταν καταστροφικές. Με άλλα λόγια, η απόφαση της Μόσχας να απορρίψει μια συμφωνία με την Κύπρο υπηρετούσε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ρωσίας.
Πηγές που γνωρίζουν το περιεχόμενο των συνομιλιών ανέφεραν στον ρωσικό Τύπο ότι ο Σαρρής πήγε στη Μόσχα απροετοίμαστος. Επιπλέον, οποιαδήποτε συμφωνία θα χρειαζόταν διαπραγματεύσεις πολλών εβδομάδων και η Κύπρος δεν είχε χρόνο. Οι δύο ρωσικοί γίγαντες του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, η Gazprom και η Rosneft, δεν ήθελαν να συζητήσουν επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα προτού ολοκληρωθούν οι σχετικές έρευνες......
.......
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63805628
1/4/13