Ο καθένας με τον πόνο του

Έχει ενδιαφέρον την ώρα που κινδυνεύει η Ελλάδα με όλες τις δυσκολίες που έχουμε, ο καθένας με τον πόνο του, κοιτάζει μόνο το κόμμα του, λες κι αυτό θα μας σώσει.
 
Βέβαια να σωθεί πρώτα το κόμμα τους, έχουν στο μυαλό τους κι αυτό μπορεί να γίνει και με την Ελλάδα παρεμπιπτόντως, δεν πειράζει, δεν έγινε και τίποτα, αφού ο κύριος στόχος έχει ήδη επιτευχθεί. 

Μας μιλούν για ρεαλισμό που θέλει να μας φέρει τουλάχιστον πενήντα χρόνια πίσω. Αυτό βέβαια μπορεί να οφείλεται σε μια μορφή νοσταλγίας των κομματικών στελεχών που θυμούνται τα νιάτα τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα έχουμε ήδη ζήσει και αξιολογήσει. Γιατί λοιπόν να αποτελεί όραμα για μας ένα νεκρό όνειρο, ένας εφιάλτης που ξεπεράσαμε μόλις ξυπνήσαμε. 

Μερικοί από αυτούς μιλούν για αναχώματα, ενώ βλέπουμε μόνο χώματα. Εδώ παραλίγο να θάψουν την πατρίδα μας, μόνο και μόνο για να δικαιωθούν με χαρτιά σημαδεμένα που ονομάζουν ψηφοδέλτια. 

Γιατί στην αρχή μιλούν μόνο για καρδιές, αλλά μετά τα βρίσκουμε μπαστούνια όταν θέλουν να επιβάλουν το σύστημά τους σ’ ένα παίγνιο χωρίς κανόνες και ορθολογική σκέψη. Γι’ αυτό αφήστε την πατρίδα μας ελεύθερη από όλα αυτά τα συστήματα που κερατώνουν το ένα το άλλο και μας γκαστρώνουν, επειδή δεν μπόρεσαν να μας γαμήσουν. 
    Ν. Λυγερός - Opus
8/8/15