-Η περίοδος μετά την επίσκεψη του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας στην Αλβανία δίνει ανάγλυφο το αίσθημα του κενού, τόσο για την Αθήνα όσο και για τα Τίρανα. Για τις δύο πλευρές συνδέεται με την προσωπικότητα και το κύρος του Κάρολου Παπούλια.
Στην Αθήνα δεν κρύβουν ότι οι ελπίδες πριν από την επίσκεψη για το άνοιγμα νέου κεφαλαίου για πολύ καλές σχέσεις με την Αλβανία, δεν επιβεβαιώθηκαν. Η Αθήνα και ο ίδιος ο Παπούλιας, ως η πιο έμπιστη ελληνική πολιτική αρχή κατοχυρωμένος ως ο φίλος των Αλβανών, επιδίωξαν την εκδήλωση διάθεσης από ελληνικής πλευράς για καλές σχέσεις με την Αλβανία. Στην ατζέντα του Έλληνα Προέδρου η συγκεκριμένη επιδίωξη διατυπώνονταν σε τέσσερα σημεία: Η εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα, η πολύπλευρη οικονομική συνεργασία σε διμερές και στην ευρύτερη περιοχή επίπεδο και η στήριξη της Αλβανίας στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσον αφορά την Αλβανική πλευρά, η επίσκεψη γνώρισε μια διάθλαση ανάμεσα σε εκείνο που εκπροσωπεί ο Κ. Παπούλιας για τους Αλβανούς και για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και στην άρθρωση «των όρων» προς την Αθήνα. Το απέδειξε και η διπλή εικόνα της επίσκεψης του Προέδρου σε Τίρανα και Αργυρόκαστρο.
Στο Αργυρόκαστρο οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών εκδηλώθηκαν στη συμβατικότητα των γεγονότων από την ανταλλαγή της βέρας της μάνας του παιδιού Παπούλια με λίγο καλαμπόκι στο προπολεμικό Αργυρόκαστρο, στον τίτλο του Επίτιμου Δημότη της πέτρινης πόλης σήμερα.
Στα Τίρανα έγινε κυρίαρχη η εκούσια σύσπαση που προκάλεσαν τα 7-8 θέματα αρθρωμένα από την επίσημη και ανεπίσημη πολιτική της Αλβανίας και που αντήχησαν ως όροι προς Αθήνα. Στα γνωστά θέματα όπως «Το εμπόλεμο», «Το Τσάμικο», «Τα νεκροταφεία των Ελλήνων στρατιωτών στον Ελληνο-Ιταλικό Πόλεμο», προστέθηκαν νέα όπως, «Τα σχολεία και τα ασφαλιστικά των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα», «Η ΑΟΖ», «Τα χερσαία σύνορα», «Τα τοπωνύμια», «Η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου» κλπ. Ο τρόπος, το πώς και το από ποιους τέθηκαν, ανεξαρτήτως του πόσο δίκαια ή άδικα είναι, προκάλεσε γενικώς την αίσθηση ότι καταπλακώνουν την δηλωμένη επιθυμία και βούληση για καλές σχέσεις μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Έδειξαν ότι οι παράγοντες που παράγουν πολιτική στην Αλβανία δεν είναι αρκετά ξεκάθαροι στους στόχους τους. Ξεκινούν από την ευρωπαϊκή προοπτική των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, ή για να ικανοποιήσουν και να κρατήσουν ζωντανό έναν ξεπερασμένο εθνικισμό;
Στο παρόν άρθρο κάνω μια προσπάθεια για να αναγνωστούν διαφορετικά, σε όφελος της αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης, τα ιστορικά γεγονότα σε μερικά από τα προαναφερόμενα θέματα - όρους.
***
Ο ισχυρισμός του εμπολέμου από ελληνικής πλευράς.
Η ανάλυση και η αντιπαραβολή με ψυχραιμία των γεγονότων αποδεικνύει ότι, εκ νομικής όψεως, είναι η Αλβανική πλευρά που δεν έχει καταργήσει τον νόμο της εμπολέμου της 15ης Ιουνίου 1940, ψηφισμένο από το τότε δικό της νομοθετικό όργανο, ανεξαρτήτως αν λειτουργούσε ως τμήμα του Ενωμένου Ιταλικού Βασιλείου. Οι αναφορές ότι τον νόμο αυτό έχει καταργήσει το κομμουνιστικό καθεστώς μέσω του Συνεδρίου της Πρεμετής το 1944, ή με ένα «νόμο» του 1945 δεν έχουν νομική ισχύ, διότι πρόκειται για πολιτικά και όχι νομοθετικά όργανα.
Στην ελληνική πλευρά. Το βασιλικό διάταγμα αρ. 2623, ημερ. 10 Νοεμβρίου 1940, αποτελούσε νομική πράξη που κατοχύρωνε την εμπόλεμη κατάσταση που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα από το Ενωμένο Ιταλο - Αλβανικό Βασίλειο. Το διάταγμα, στις καταστάσεις μη λειτουργίας της Ελληνικής Βουλής, έφερνε τις υπογραφές του Βασιλιά και του Πρωθυπουργού και δεν ψηφίστηκε ποτέ από την Ελληνική Βουλή. Με διάταγμα επίσης και όχι με κοινοβουλευτική πράξη, ο συγκεκριμένος «νόμος» επανήλθε σε ισχύ στην Ελλάδα το 1944 μετά την κατάργηση από την κυβέρνηση δοσίλογων του Τσολάκογλου το 1941. Στις συνθήκες αλλαγής του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, όπου καταργήθηκε ο θεσμός του βασιλιά, η υπογραφή του Έλληνα Πρωθυπουργού το 1997 είναι αρκετή για να θεωρηθεί άκυρος «ο νόμος εμπολέμου».
Από την άλλη, το βασιλικό διάταγμα «εμπολέμου» είχε αντικείμενο το Ενωμένο Ιταλο - Αλβανικό Βασίλειο. Η πολιτική αυτή πραγματικότητα, έστω και ως επιβληθείσα στον αλβανικό λαό, καταργήθηκε με την συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας το 1943. Αυτό σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος στόχος, δέκτης του οποίου ήταν το βασιλικό διάταγμα της Ελλάδας για εμπόλεμη κατάσταση, δεν ισχύει από το 1943. Λοιπόν, από τη στιγμή αυτή είναι άκυρο. Το ίδιο επιχείρημα καταργεί και την ισχύ του Εμπόλεμου νόμου του Αλβανικού φασιστικού νομοθετικού οργάνου της 15ης Ιουνίου 1940.
Επίσης, με το διάταγμα 432/22-10-1947, η Ελλάδα σύναψε το Σύμφωνο Ειρήνης με την Ιταλία. Η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί την νομική και πραχτική βάση ώστε ανάμεσα στην Ελλάδα και Ιταλία το κεφάλαιο του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου να θεωρείται λήξαν και τα δύο κράτη είναι σύμμαχοι σε μια σειρά ευρωατλαντικές δομές. Αναλογικά, κατά την αλβανική λογική, που αντιμετωπίζει σε ισχύ το εμπόλεμο της ελληνικής πλευράς, πρέπει και η Ιταλία να τηρήσει την ίδια στάση, εφόσον ο νόμος εμπολέμου της Ελλάδας απευθύνονταν ταυτόχρονα κατά του Ενωμένου Ιταλο - Αλβανικού Βασίλειου, πράγμα που θα ακούγονταν παράλογο. Αυτό σημαίνει ότι η Αλβανία μπορεί να διατηρούσε τον ισχυρισμό αυτό στο μέγιστο δυνατό μέχρι το 1996 όταν και αυτή υπέγραψε με την Ελλάδα το Σύμφωνο Φιλίας. Το γεγονός ότι το Σύμφωνο αυτό, ως ανώτερη νομική πράξη στις διμερείς σχέσεις ακυρώνει και καταργεί αυτομάτως όλες τις προηγούμενες πράξεις που αντιτίθενται σ’ αυτό, μετατρέπει σε άστοχη τη δήλωση του Προέδρου Νισιάνι ότι «το Ελληνικό Εμπόλεμο» αντιτίθεται στο Σύμφωνο, άρα πρέπει (το εμπόλεμο) να καταργηθεί.
***
Προπαγανδιστική και επιζήμια είναι και η καταχρηστική σύνδεση του ανύπαρκτου αυτού «νόμου» με την κατάσχεση περιουσιών των Τσάμηδων. Στην Ελλάδα, βάση του νόμου αυτού, ελήφθησαν μια σειρά από άλλες νομικές ρυθμίσεις που έθεταν σε κατάσχεση τις περιουσίες πολιτών των εχθρικών χωρών της Ελλάδας. Οι Τσάμηδες εκείνη την περίοδο ήταν Έλληνες υπήκοοι. Λοιπόν από νομικής και πραχτικής πλευράς, δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ των δύο αντικειμένων. Είναι διαφορετικό θέμα εάν στην Ελλάδα υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις για ποινικά αδικήματα σε καιρό πολέμου ή όχι, βάση των οποίων κατασχέθηκαν περιουσίες Ελλήνων πολιτών
Αυτό σημαίνει ότι η αναβάθμιση σε επίσημο πολιτικό θέμα του προβλήματος των περιουσιών των πρώην Ελλήνων υπηκόων στην Αλβανία, (μετά το 1955 το αλβανικό κράτος τους αφαίρεσε την ιδιότητα αυτή), ως όρο για καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών αποτελεί μειονέκτημα, ένα εμπόδιο χωρίς νομικό επιχείρημα, προσπάθεια για άλλου είδος ωφελιμότατες και τον χειρότερο τρόπο για τους πολίτες αυτής της κατηγορίας που δεν έχουν νομικό ή δικαστικό κώλυμα για να κερδίσουν τα περιουσιακά δικαιώματά τους στην Ελλάδα.
***
Γιατί δεν προσεγγίζουμε τον Ελληνο - ιταλικό Πόλεμο ως δοκιμασία σφυρηλάτησης της φιλίας μεταξύ των δύο λαών;
Από ιστορική πολιτικο - στρατιωτική πλευρά, σύμφωνα με τον τοποτηρητή του Ιταλού Βασιλιά στην Αλβανία, Jacomoni, η επίθεση κατά της Ελλάδας στις 28.10.1940 άρχισε υπό το πρόσχημα ότι η Ελλάδα είχε παραχωρήσει θαλάσσιες και εδαφικές διευκολύνσεις στα Βρετανικά στρατεύματα, είχε συνεχίσει την προκλητική πολιτική κατά των Τσάμιδων και είχε δημιουργήσει αναταραχές στα σύνορά της με το Ιταλο - Αλβανικό Βασίλειο. Στο αλβανικό εσωτερικό, ο Πόλεμος, σύμφωνα με τις ιταλικές υποσχέσεις και τα λεγόμενα του πρωθυπουργού των δοσίλογων Verlaci, γινόταν για την διεύρυνση των ορίων της Βασιλείας προσαρτώντας από την Ελλάδα την Τσαμουριά και τη Νότια Ήπειρο. Αυτός ήταν ο λόγος ώστε, σύμφωνα με τον Jacomoni για να ταχθούν στο πλευρό του ιταλικού στρατού 19.039 Αλβανοί στρατιώτες, από τους οποίους 3.114 λιποτάχτησαν από την πρώτη στιγμή πολεμικής αντιπαράθεσης. Σύμφωνα με τα επίσημα Αλβανικά στοιχεία της εποχής (Εφημερίδα της Κυβέρνησης 28.10.1949) όλες οι περιφέρειες του Νότου της Αλβανίας, αρχίζοντας από τα Τίρανα, είχαν κηρυχτεί σε κατάσταση εμπολέμου
Όμως, η νίκη της Ελλάδας επί της Ιταλίας σημείωσε την πρώτη νίκη των λαών επί της πιο άγριας πολεμικής μηχανής της εποχής, η οποία νίκη, όχι μόνο ζωογόνησε την ελπίδα για λευτεριά των καταχτημένων λαών, αλλά δημιούργησε προϋποθέσεις στους συμμάχους, ιδιαίτερα στην πρώην Σοβιετική Ένωση, να επωφελούνταν χρόνο πολεμικής προετοιμασίας κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Το πεδίο όπου διεξήχθησαν οι νικηφόρες μάχες του στρατού του ελληνικού λαού κατά της φασιστικής Ιταλίας, δηλαδή της πρώτης νίκης των λαών του κόσμου επί του φασισμού, ήταν η Νότια Αλβανία. Ο αλβανικός λαός έγινε πραχτικά ο πρώτος βοηθητικός παράγοντας για την νίκη αυτή. Προσέφερε στον ελληνικό στρατό επισιτιστική και ιατρική βοήθεια, ρουχισμό, στέγη, μεταφορική βοήθεια και αναγνώριση εδάφους κλπ, δημιούργησε με τις δομές του ελληνικού στρατού πολύ καλές αδελφικές και φιλικές σχέσεις, που διατηρούνται ζωντανές μέχρι σήμερα.
Γιατί, λοιπόν να μη μετατρέψουμε σε επίσημη πολιτική την απόφαση του αλβανικού λαού εκείνης της περιόδου η οποία είναι τόσο εύγλωττη σήμερα υπέρ των καλών σχέσεων μεταξύ των δύο λαών και μένουμε όμηροι των θέσεων των δοσίλογων υπέρ του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου;
***
Η σιωπηλή ειρήνη των οστών των Ελλήνων στρατιωτών. Σύμφωνα με τα αρχεία του Πολεμικού Επιτελείου του Ιταλικού Στρατού, ο ιταλικός στρατός, σεβόμενος τους κανόνες πολέμου, μετά την απόσυρση του ελληνικού στρατού από το Ελληνο-Ιταλικό μέτωπο, συγκέντρωσε και ταχτοποίησε δίπλα στους τάφους του ιταλικού στρατού 6.300 Έλληνες νεκρούς, σημειώνοντας πάνω τους «Εχθροί στον πόλεμο, εν ειρήνη νεκροί». Ο αλβανικός λαός προστάτεψε με φανατισμό τους τάφους των Ελλήνων στρατιωτών και όταν οι Ιταλοί απέσυραν τους νεκρούς τους, τόσο που το 1981, η Αλβανική κυβέρνηση ενημέρωσε την ομόλογη ελληνική ότι είχε εντοπίσει περί των 5.900 ταφών Ελλήνων στρατιωτών. Σήμερα, βάση της συνθήκης της Χάγης για τους νεκρούς στρατιώτες σε ξένες χώρες, η Ελλάδα, μετά συμφωνίας με το αλβανικό κράτος δεν προτίμησε να αποσύρει τους νεκρούς στρατιώτες στη χώρα της, όπως έκανε ας υποθέσουμε η Ιταλία, αλλά ζητεί να κατασκευάσει στη μνήμη τους δύο στρατιωτικά νεκροταφεία, όπως άλλωστε έχουν κάνει και πολλές άλλες χώρες (Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία) και με αυστηρές διμερείς στρατιωτικές διαδικασίες να εντοπίσει τους τάφους τους και να τους συστηματοποιήσει ώστε να αναπαυτούν εν ειρήνη.
Στην Αλβανία οι τάφοι των Άλλων στρατών τιμούνται συχνά από τις ανώτατες αλβανικές αρχές και πολύ καλά κάνουν. Όμως, γιατί όλη αυτή η εχθρότητα προς την ειρήνη των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν σε έναν πόλεμο που τιμάει και τον Αλβανικό λαό!
Για εσωτερική κατανάλωση και με ερασιτεχνισμό, συχνά τίθενται αιτήματα αμοιβαιότητας για τάφους Αλβανών στην Ελλάδα. Εκείνο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι στον πόλεμο αυτό δεν υπάρχει κανείς Αλβανός στρατιώτης, που να είχε σκοτωθεί σε ελληνικό έδαφος (προς ειρωνεία της τύχης υπάρχει μόνο ένας τραυματίας). Ως προς τι τότε γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος στην Αλβανία σε αναζήτηση ανύπαρκτης αμοιβαιότητας;
Ξεκινώντας από την αρχή ότι η ιστορία ποτέ δεν γυρνάει πίσω, αλλά βαδίζει μόνο προς τα μπρος, λαμβάνοντας υπόψη ότι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί αποκατάστησαν διακρατικές σχέσεις χωρίς σύνορα, εντοπίζοντας και στις αιώνιες εχθρότητες μεταξύ τους εκείνα που τους ενώνουν, δεν υπάρχει λόγος, ώστε εμείς να καταναλώνουμε τόση πολλή ενέργεια για να προβάλλουμε εμπόδια στις ευρωπαϊκές ευκαιρίες που διανοίγονται μπροστά μας και επιβάλουν οι αιώνες σχέσεις μεταξύ των δύο λαών μας. Σύμφωνα με τον Καζαντζάκη να προσπαθήσουμε να φθάσουμε εκεί που δεν μπορούμε και όχι να καταστρέψουμε και εκείνα στα οποία κατάφεραν να φθάσουν οι προγονοί μας.
proinoslogos.gr
15/11/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Γ. Μανιάτης: Καθοριστικής σημασίας η ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας-Αλβανίας.
Αλβανοί ακαδημαϊκοί ζητούν στήριξη των Ελλήνων αλλά και περιουσίες «Τσάμηδων»!. -Την ώρα που ο Κάρολος Παπούλιας επισκέπτεται επίσημα τα Τίρανα.
Κ. Παπούλιας: Ευκαιρία για νέα ώθηση στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις. -Συζητήθηκε επίσης η Συμφωνία για τον Καθορισμό Θαλασσίων Ζωνών (ΑΟΖ, EEZ).
------
ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ!...Και τι δεν ζήτησε χθες στα Τίρανα ο Μ. Νισάνι από τον Κ. Παπούλια...
Κ. Παπούλιας: Η Ελλάδα θα υποστηρίξει το οδοιπορικό της Αλβανίας στην Ε.Ε.
Αλβανοί ακαδημαϊκοί ζητούν στήριξη των Ελλήνων αλλά και περιουσίες «Τσάμηδων»!. -Την ώρα που ο Κάρολος Παπούλιας επισκέπτεται επίσημα τα Τίρανα.
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments :
Post a Comment
Only News