Συλλογική υπέρβαση της αδράνειας...

Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ (enet.gr)

Ορισμένους ιδιαιτέρως ενδιαφέροντες χαρακτήρες συναναστράφηκε ο Μικρός Πρίγκιπας κατά την περιήγησή του ανακαλύπτοντας τον κόσμο. 

Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε ήταν βασιλιάς. Νόμιζε, ως βασιλιάς, πως όλοι είναι υπήκοοί του, δίχως να τους γνωρίζει, και άρα θεωρούσε ό,τι πιο λογικό να δίνει εντολές στους πάντες. 

Ο δεύτερος ήταν ένας ματαιόδοξος άνθρωπος, ο οποίος αρέσκονταν μόνο στις κολακείες και ζητούσε από όλους να τον χειροκροτούν. 

Ο τρίτος ήταν τόσο δυστυχισμένος, που το μόνο που έκανε ήταν να πίνει, προσπαθώντας να θυμηθεί το λόγο της δυστυχίας του. 


Ο τέταρτος ήταν μεγαλοεπιχειρηματίας, ο οποίος πίστευε ότι έχει κατοχυρώσει όλα τα άστρα του ουρανού, τα οποία μετρούσε και ξαναμετρούσε μήπως έκανε κάποιο λάθος. 

Ο πέμπτος ήταν ένας κύριος που άναβε και έσβηνε διαρκώς ένα καντήλι. Η εντολή που είχε λάβει ήταν να κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. 

Ο έκτος είχε ως αρμοδιότητα να ξεχωρίζει τους ταξιδιώτες των τρένων. Τους μισούς τους κατηύθυνε δεξιά και τους άλλους μισούς αριστερά σε δέματα των χιλίων. 

Ο έβδομος ήταν ένας έμπορος που πουλούσε χάπια. Με ένα χάπι μία φορά την εβδομάδα δεν χρειαζόταν κάποιος να πίνει, διότι σύμφωνα με τους ειδικούς ένα χάπι ισοδυναμεί με τρομερή εξοικονόμηση χρόνου. 

Μπορεί να ξεχνώ και κάποιον, είναι όμως μεγάλη δυστυχία, για κάποιους από εμάς έστω, το πόσο επίκαιρος είναι ο Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί.
Στην πολιτική ζωή στη χώρα μας από βασιλιάδες και ματαιόδοξους, άλλο τίποτα! Τους κάναμε πρωθυπουργούς, τους έχουμε υπουργούς και αύριο τους ίδιους θα τους κάνουμε και προέδρους.
Από άλλους που μας σπρώχνουν στο να πάμε δεξιά ή αριστερά, για να ανήκουμε κάπου, επίσης άλλο τίποτα! Για πόσο πια θα καλλιεργείται αυτή η ανούσια πόλωση για το «μοίρασμα» από εδώ και από εκεί του ελληνικού λαού;
Μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από τη δεκαετία του 1980, εκείνο το ανείπωτο μίσος στα καφενεία στις γειτονιές ανάμεσα στους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., και τρομάζω. Εάν τολμούσες να ξεστομίσεις ότι δεν θέλεις κανέναν, ότι δεν είσαι τίποτα, ότι επιλέγεις να μην ακολουθήσεις κάποιον, κατέληγες γραφικός και του περιθωρίου.
Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να κάνουν κάτι παραπάνω, πιο δημιουργικό, καλύτερο από αυτό που τους έχει ανατεθεί. Είναι εκείνοι που διατηρούν την ελπίδα ζωντανή και την αισιοδοξία τους, όσο μπορούν και αντέχουν εξαιτίας της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, προσδοκώντας ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Είμαστε όλοι εμείς που κάθε μέρα προσπαθούμε να βάλουμε ακόμη ένα λιθαράκι για να κάνουμε τη χώρα μας ομορφότερη και τη ζωή μας καλύτερη. Δεν θέλουμε όμως να ζήσουμε στο δικό μας πλανήτη μόνοι μας, σαν γραφικοί, αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο τούτο. 

Εχω και μία καλύτερη ιδέα: Ας βάλουμε τα δυνατά μας να σπάσουμε τα δεσμά που μας έχουν φορέσει εδώ και τόσα χρόνια, ας κάνουμε την υπέρβαση, να σταματήσουμε να παραμένουμε αδρανείς και ας στείλουμε όλους τους βασιλιάδες, τους ματαιόδοξους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες σ' έναν άλλο πλανήτη, μακριά από εμάς! 
 enet.gr
31/10/13
--