Ο Ελληνισμός και τα αδιέξοδα

Δημήτρης Γαρούφας
Ο Ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή πέρασε από πολλές συμπληγάδες και επιβίωσε και μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς στην οθωμανική αυτοκρατορία. Στις πιο δύσκολες στιγμές του διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωσή του, αλλά και δημιουργούσαν προοπτική για το μέλλον. Ενδεικτικά μόνο να θυμηθούμε ότι οι ορεσίβιοι Σαρακατσάνοι εκδιώχθηκαν από τα Αγραφα λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821 και σκόρπισαν σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια, αλλά κατάφεραν κι επέζησαν ως Ελληνες αποκομμένοι στη μέση της Βουλγαρίας και στα Σκόπια, κρατώντας «με νύχια και με δόντια» σαν φυλαχτό και οδηγό τις αρχαιοελληνικές ρίζες και παραδόσεις.
 
 Τελειοποίησαν το θεσμό του «τσελιγκάτου», που ήταν και συνεταιρισμός αλλά και κοινότητα, χρησιμοποιώντας τα «σ΄ναφικά» δικαστήρια για να επιλύουν τις διαφορές τους, ενώ διαμόρφωσαν κανόνες ύψιστης κοινωνικής αλληλεγγύης κι έτσι, αν κάποιος π.χ. από θεομηνία η άλλο γεγονός έχανε το κοπάδι του, αμέσως μαζεύονταν οι αρχηγοί οικογενειών και όλοι, ανάλογα με τη δυνατότητα του καθενός, πρόσφεραν ζώα από τα δικά τους κοπάδια για να δώσουν τη δυνατότητα σ' αυτόν που έχασε τα πάντα αμέσως να κάνει μια καινούργια αρχή...

Τα αναφέρω αυτά ενδεικτικά για να θυμίσω ότι ο Ελληνισμός πέρασε πολύ πιο δύσκολες περιόδους στην Ιστορία του, αλλά πάντα επιβίωνε, γιατί λειτουργούσαν κανόνες ζωής στηριγμένοι στις αρχαιοελληνικές ρίζες που εξασφάλιζαν επιβίωση και δημιουργούσαν προοπτική.
Σήμερα ο Ελληνισμός βιώνει δεινή οικονομική και πολιτική κρίση. Η κρίση αυτή είναι πιο επικίνδυνη, γιατί το πολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που επέβαλε το πολιτικό μας σύστημα, εν ονόματι ενός ψεύτικου κοσμοπολιτισμού, προσπάθησε να απομακρύνει τον Ελληνισμό από τις ρίζες του, καλλιεργώντας ένα καθαρά ωφελιμιστικό πλαίσιο αρχών νεοπλουτισμού. Ετσι η υποχρέωση στρατιωτικής θητείας των νέων έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζεται «βάρος» και από τον υπουργό Εθνικής Αμύνης… ενώ την εκπλήρωση αυτής της θητείας απέφυγαν με διάφορους τρόπους πλείστοι πολιτικοί μας. Το ήθος θεωρήθηκε αδυναμία και το θράσος αρετή, ενώ η εντιμότητα μειονέκτημα. Τα κόμματα εξουσίας αντί να αναζητούν ανθρώπους με προσωπικότητα και ήθος, επέλεγαν κι επιλέγουν για τη στελέχωσή τους πρόσωπα διαβλητά και μετριότητες που ήξεραν να σκύβουν καλά το κεφάλι για να διαιωνίζεται το τέλμα και η διαπλοκή.

Ακόμη και η πανάρχαια αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης ξεχάστηκε και, με εξαίρεση την Εκκλησία, οι «έχοντες και κατέχοντες» (με κάποιες εξαιρέσεις) αντί να βοηθούν ατυχήσαντες πολίτες, ασχολούνταν και ασχολούνται με την εξασφάλιση των κεφαλαίων τους σε «φορολογικούς παραδείσους», ενώ σιωπούν τώρα ακόμη και οι εφοπλιστές που σε άλλους καιρούς στήριξαν έμπρακτα και γενναία εθνικές προσπάθειες. Ακόμη και ο πνευματικός κόσμος που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας ανανεωτικής προσπάθειας, σιωπά εκκωφαντικά και οι πολίτες πελαγοδρομούν.

Τώρα όμως χρειάζεται μια ανασύνταξη, μια αναγέννηση του Ελληνισμού, για να υπάρξει διέξοδος στα αδιέξοδα του ελλαδικού κράτους. Να βγει μπροστά ο πνευματικός κόσμος, η Εκκλησία και οι υγιείς δυνάμεις του έθνους, ενώ και οι απλοί πολίτες οφείλουν να λειτουργούν πλέον ως ενεργοί πολίτες. Οφείλουμε όλοι ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, με οδηγό πανάρχαιες ελληνικές αρχές και κανόνες ζωής, να συναντηθούμε στην κοινή προοπτική των ανοιχτών οριζόντων του οικουμενικού Ελληνισμού. Με ολιγάρκεια ως τρόπο ζωής, με εργατικότητα, μεθοδικότητα αλλά και αλληλεγγύη προς τους έχοντες ανάγκη, με αυτογνωσία και οδηγό τις αρχές του οικουμενικού Ελληνισμού να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του ελλαδικού κράτους και με ανοιχτούς ορίζοντες στη σκέψη και τη δράση μας να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αναγέννησης και νέας προοπτικής για τον Ελληνισμό, που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το προζύμι για μια νέα ζύμωση, μια νέα προοπτική της Ευρώπης με κανόνες φιλίας και συνεργασίας αλλά και πραγματικής αλληλεγγύης σε αντιστοιχία με τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό της.
 http://www.agelioforos.gr
4/8/13