Το δράμα μιας κοινωνίας χωρίς ηγέτες…

Όσο ο απλός λαός αποδέχεται το κατεστημένο, και σιωπηρά τραβά τον Γολγοθά του, θα συνεχίζεται το αλαλούμ σε όλα τα επίπεδα. Ένα αλαλούμ που απλά και με μαθηματική ακρίβεια μάς οδηγεί στο πουθενά…

Η χώρα μας περνά μιαν από τις πιο δύσκολες και δραματικές περιόδους στην ιστορία της. Αυτό είναι, πια, μια γενική παραδοχή. Το λένε οι πολίτες, το ομολογούν οι πολιτικοί, το αναλύουν και το αποδεικνύουν οι δημοσιογράφοι, αλλά και η συνολική εικόνα και το τοπίο στο οποίο ζούμε.
Οι πολιτικοί μας, στο σύνολό τους εδώ και χρόνια πολλά, κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Να μετατρέψουν έναν επίγειο Παράδεισο σε ένα σωστό κολαστήριο. Γιατί, οι πολιτικοί μας;
Γιατί, απλά, εκ προοιμίου σαν πολιτικοί ηγέτες ενός τόπου φέρουν και την αποκλειστική ευθύνη για ό,τι καλό ή κακό συμβαίνει στον τόπο τους. Φυσικά, αυτοί που μας κυβερνούσαν για μιαν ολόκληρη πενταετία και μόλις πριν από μερικούς μήνες αποχώρησαν, και φέρουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη για όλα όσα αυτός ο λαός τραβά σήμερα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι την ευθύνη φέρουν οι τραπεζίτες, , οι έτσι κι αλλιώς, αλλά αυτή είναι μια άλλη, για γέλια και για κλάματα ιστορία.
Το δράμα, λοιπόν, όλων εμάς των μη προνομιούχων πολιτών γίνεται ακόμη πιο πικρό, ακόμη πιο δυσβάστακτο γιατί δεν έχουμε ηγέτες που θα προτείνουν πρακτικά εφαρμόσιμες λύσεις, που θα αναγνωρίσουν τα λάθη τους, τις αδυναμίες τους και τα κενά τους, που θα εγκαταλείψουν τη μικροπολιτική και τον μικροκομματισμό, και επιτέλους θα αποφασίσουν να βάλουν μια τάξη σε τούτο τον τόπο.
Αλαλούμ σε όλα τα επίπεδα

Παρακολουθεί κανείς με αγωνία τις δηλώσεις τους, τις αποφάσεις τους, τις προτάσεις τους, και απλά σκέφτεται, αν καλά-καλά όλοι αυτοί οι ηγέτες κατάλαβαν πού βρισκόμαστε, ποια πραγματικά προβλήματα αντιμετωπίζει ο λαός, και πού ουσιαστικά έχει βρεθεί αυτό το κράτος που εδώ και χρόνια επέμενε με τα εργαλεία τού χτες να δουλεύει το σήμερα και το αύριό του.
Αυτό που, δυστυχώς, καταγράφουν όλες οι κινήσεις τους είναι η προσπάθειά τους να επιβιώσουν πολιτικά και κομματικά πρώτα, και ο τόπος… βλέπουμε. Παραδείγματα που αποδεικνύουν το πιο πάνω, υπάρχουν πολλά· είναι η συνολική τους στάση απέναντι στο μνημόνιο, στους ημικρατικούς οργανισμούς, στα θέματα των τραπεζών, στη φορομπηκτική πολιτική σε περίοδο κρίσης, και πολλά άλλα, τα οποία καλοί δημοσιογράφοι αναδεικνύουν σε καθημερινή βάση μέσα από τα άρθρα και τα ρεπορτάζ τους.
Τη συνολική εικόνα την έχουν κάνει εδώ και δεκαετίες ολόκληρες σμπαράλια όλοι όσοι συμμετείχαν, ή και συμμετέχουν σε κάθε επίπεδο εξουσίας, οι πολιτικοί μας, αλλά, φευ, ακόμη και τώρα που ο τόπος γονατίζει κυριολεκτικά, παρατηρεί κανείς το φαινόμενο της ανακύκλωσης προσώπων… και αυτό κι αν είναι η πιο τρανή απόδειξη για όλα όσα πιο πάνω έχουν αναφερθεί.
Η αλήθεια, είναι ότι, πλέον, οι πολιτικοί μας και τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να βρουν λύσεις γιατί δεν μπορούν να αλλάξουν νοοτροπίες. Ανακυκλώνουν πρόσωπα, γιατί απλά θέλουν να ανακυκλώνονται και οι ίδιοι. Και, κάθε φορά που βλέπουμε να συνεχίζεται αυτό, πιότερο δυναμώνει και η άποψή μας πως όσο ο απλός λαός αποδέχεται το κατεστημένο, και σιωπηρά τραβά τον Γολγοθά του, θα συνεχίζεται το αλαλούμ σε όλα τα επίπεδα. Ένα αλαλούμ που απλά και με μαθηματική ακρίβεια μάς οδηγεί στο πουθενά…
Υστερόγραφο…
1. Μέχρι σήμερα έχω μέσα από άρθρα μου δώσει πολλές πρακτικές εισηγήσεις, όχι όπως εκείνες των πολιτικών μας, αλλά δεν είδα δα και καμιά να συζητείται, έστω. Θα συνεχίσω, όχι γιατί κατέχω την απόλυτη αλήθεια, ή γατί είμαι κάποιος, αλλά επειδή πιστεύω ότι στις δύσκολες ώρες που περνά ο τόπος μας, όλοι μας, οφείλουμε να καταθέσουμε όχι θεωρίες, αλλά πρακτικές λύσεις. Σήμερα, η εισήγησή μου είναι να δοθεί, αφού μελετηθεί πρακτικά και τεχνοκρατικά, η δυνατότητα εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος το δικαίωμα ανέγερσης ενός επιπλέον ορόφου παντού, εκτός από διατηρητέες και περιοχές ειδικού χαρακτήρα. Ας το σκεφτούν λίγο οι κυβερνώντες. Αν το συγκεκριμένο μέτρο συνδυαστεί και με φορολογική αμνηστία, επί του συγκεκριμένου, νομίζω ότι θα δούμε ανάπτυξη που δεν ξαναείδαμε…
2. Είναι λάθος η κατεύθυνση και προσανατολισμός για δημιουργία ενός μόνον καζίνο. Και θα μας κοστίσει πολύ αυτό, ενώ δεν επιλύει το πρόβλημα με τα καζίνα των κατεχομένων.
3. Αν κάποιοι επεξεργαστούν λύσεις για να μετατραπούν κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις όλα τα υφιστάμενα καζίνο σε νόμιμα, για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ας πούμε δύο χρόνια, με σχέδια, άδειες λειτουργίας, κανονισμούς, κτλ., και αυτό θα βοηθήσει και για φοροεισπράξεις, αλλά και για διοχέτευση στην αγορά μαύρου χρήματος που κυκλοφορεί όχι λίγο.
Όσοι ζουν την αγορά και δεν θέλουν να στρουθοκαμηλίζουν, ούτε να χαϊδεύουν αφτιά ούτε να λειτουργούν σαν ωραιοποιημένες εικόνες-εικονίδια, γνωρίζουν πολύ καλά ότι μέτρα και λύσεις απλές υπάρχουν πάρα πολλές, αρκεί να συνέλθουμε όλοι μας και να δούμε κατάφατσα την πραγματικότητα που οργιάζει γύρω μας. 
 http://www.sigmalive.com/simerini
22/6/13