Η νομενκλατούρα των Βρυξελλών

Δεν χωρεί αμφιβολία, πλέον, ότι ο τρόπος λειτουργίας και δομής των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων νοσεί, την ίδια ώρα που παρουσιάζει και εμφανή δημοκρατικά ελλείμματα
Το βρόμικο παιγνίδι που παίχτηκε στο Eurogroup από συγκεκριμένους κύκλους, ενάντια στα κυπριακά συμφέροντα, απεκάλυψε ένα καλοστημένο σχέδιο μακροπρόθεσμης οικονομικοπολιτικής υποδούλωσης και ομηρίας του κυπριακού Ελληνισμού. Ένα σχέδιο καλά οργανωμένο, το οποίο θα καταστήσει τη μικρή Κύπρο ένα πρότυπο πειραματικό μοντέλο και για τα υπόλοιπα απείθαρχα κράτη του ευρωπαϊκού νότου. Είναι γεγονός ότι ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί του ενωμένου ευρωπαϊκού οικοδομήματος, οι οποίοι απεχθάνονται τις αναδυόμενες τάσεις ευρωσκεπτικισμού στις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, διερωτώνται εάν βρισκόμαστε ενώπιον της δημιουργίας μιας «σοβιετικής» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μίας ένωσης όπου, δηλαδή, μια χούφτα προνομιούχων τεχνοκρατών, οι οποίοι δεν εκλέγονται από τους λαούς της Ευρώπης και ούτε επιλέγονται από κάποιο ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο, αποφασίζουν και διατάζουν για την τύχη και το μέλλον μας.


Μιας ένωσης όπου επιτρέπεται σε μη εκλελεγμένους τεχνοκράτες να αυτοανακηρύσσονται σε «γερουσία των σοφών» και να λαμβάνουν καίριες και καθοριστικές αποφάσεις για τους λαούς της Ευρώπης. Μιας χούφτας τεχνοκρατών που υιοθετούν αποκλειστικά και μόνο την ψυχρή λογική των αριθμών, προτείνοντας φανατικά λύσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τα απόλυτα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, όπως αυτό της ατομικής περιουσίας και της οικονομικής ελευθερίας. Αλήθεια, πώς μπορούν να κατανοήσουν τον πόνο και το μέγεθος του «βιασμού» ενός σκληρά εργαζόμενου μεροκαματιάρη καταθέτη, από τη στιγμή που αυτοί οι προνομιούχοι τεχνοκράτες συνεχίζουν να αμείβονται με μηνιαίες απολαβές της τάξης των 40 και 50 χιλιάδων ευρώ;
Δημοκρατικά ελλείμματα
Δεν χωρεί αμφιβολία, πλέον, ότι ο τρόπος λειτουργίας και δομής των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων νοσεί, την ίδια ώρα που παρουσιάζει και εμφανή δημοκρατικά ελλείμματα. Οι σημαντικές αποφάσεις που λαμβάνονται στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο επηρεάζουν ριζικά τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών, καθιστώντας έτσι επιτακτικό τον ουσιώδη έλεγχο της άσκησης μιας τέτοιας εξουσίας από τους πολίτες της Ένωσης, σύμφωνα πάντα με τα θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνονται από τις διεθνείς συνθήκες και τις συνταγματικές επιταγές του κάθε κράτους μέλους.

 Ας πάρουμε για παράδειγμα, τον αμφιλεγόμενο ρόλο του πανίσχυρου θεσμικού οργάνου της Ένωσης, της ευρωπαϊκής Επιτροπής. 
Η μη εκλελεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποτελείται από «ανεξάρτητες προσωπικότητες», στις οποίες παραχωρήθηκαν απεριόριστες και καταλυτικές εξουσίες. Στην ουσία είναι το απόλυτο εκτελεστικό και νομοθετικό όργανο της Ένωσης, μαζί με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Χαρακτηριστικά, το άρθρο 213 της Συνθήκης Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επιτάσσει: «Οι Επίτροποι δεν δέχονται υποδείξεις, τα δε κράτη μέλη δεν προβαίνουν σε αυτές». Περαιτέρω οι συνεδρίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν είναι δημόσιες, ενώ οι συζητήσεις της παραμένουν απολύτως εμπιστευτικές, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για το τι μαγειρεύεται πίσω από τις κλειστές πόρτες, σε στυλ μασονικό. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή διαθέτει μια μορφή νομικοπολιτικού μονοπωλίου, αφού μόνο μετά από δική της πρωτοβουλία μπορεί να εκκινήσει η νομοπαραγωγική διαδικασία. Μια διαδικασία που δεν ανήκει στους εκλελεγμένους ευρωβουλευτές εκπροσώπους των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι εν τέλει καλούνται απλώς να επικυρώσουν ή να απορρίψουν ό,τι εισάγεται ενώπιόν τους προς ψήφιση, χωρίς την δική τους πρωτοβουλία και εισήγηση. 

Το κουτί της Πανδώρας…
Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έδωσαν εν λευκώ επιταγή στην Τρόικα και στους τεχνοκράτες της, και απέτυχαν να αποτρέψουν τις καταστροφικές και εκβιαστικές πολιτικές και μεθοδεύσεις της. Επέλεξαν να τις υιοθετήσουν σιωπηρά, διότι θεώρησαν λανθασμένα ότι το κόστος για το ευρύτερο ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα ήταν σχετικά μικρό. Αδυνατούν, όμως, να αντιληφθούν ότι άνοιξαν θριαμβευτικά το κουτί της Πανδώρας, δημιουργώντας ένα καταστροφικό ντόμινο εξελίξεων, το οποίο θα συμπαρασύρει και τις προβληματικές περιπτώσεις των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, όπου θερίζει η φτώχια και η ανεργία. Η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην Ένωση κλονίστηκε ανεπανόρθωτα. Οι εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας και τα άδικα κουρέματα των καταθέσεων στερούν κάθε ελπίδα για μελλοντική ευημερία και ανάπτυξη. Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων αποτελεί τον δούρειο ίππο για την ενότητα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η Ένωση καλείται να διαφυλάξει την κοινωνική συνοχή και να εξωτερικεύσει το ανθρώπινό της πρόσωπο. Γιατί οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη των τραπεζών.
ΧΑΡΗΣ ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ
Δικηγόρος, Γραμματέας Τύπου ΝΕ.ΔΗΚ. Λεμεσού
.sigmalive.com/simerini 
8/5/13