Μας αποπροσανατολίζουν απ’ τα πραγματικά προβλήματα!

Του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΝΤΟΒΑ
*  «Γίναμε ρεζίλι των σκυλιών... Η αξιοπρέπεια μας κουρελιάστηκε, η υπερηφάνειά μας ράκος, η πατρίδα μας λοιδορείται, η τιμή μας αμφισβητείται, το φιλότιμο μας σε εκπτώσεις, η ιστορική μας συνείδηση αμβλύνεται. Αιώνιες αξίες της φυλής μας στο χρονοντούλαπο της αμνησίας.
Η πολιτική και η κοινωνική μας ζωή βουτηγμένη στο βούρκο των σκανδάλων, της διαφθοράς και της απάτης. Οι θεσμοί του κοινωνικού μας ιστού στις ορέξεις ταπεινών και ελεεινών ανδρεικέλων της υπεξαίρεσης, του χρηματισμού, της απάτης και της πραμάτειας. Λίστες «επιφανών» με υπόγειες και αφανείς διαδρομές και με ποσά μαμούθ κατέληξαν σε άσυλα άδυτων λογαριασμών, πλεκτάνες διαφθοράς από μίζες τεράστιων ποσών διοχετεύτηκαν μέσου οφσόρ εταιρειών σε «ανώνυμα» τραπεζικά ιδρύματα, χωρίς ποτέ κανείς να ελέγχει. Λούμπα, μπουχός, αηδία...
Τσαρλατάνοι του πολιτικού και του κοινωνικού μας βίου μας εμπαίζουν υποτιμώντας βάναυσα την νοημοσύνη μας. Στον ίδιο χορό και πολλά από τα Μ.Μ.Ε. προσφέρουν κουτόχορτο για να μασά ο λαός...
Ανθρωπάκια από το πουθενά κολυμπούν στη χλιδή και το χρήμα. Έκαναν αγορές πολυτελών ακινήτων στις καλύτερες συνοικίες των Βρυξελλών και του... Λονδίνου. Γερομπασμένα παρήλικα συνήψαν γάμους τύπου «Αντουανέτας» με νεαρές καλλονές και τρυφερές υπάρξεις. Μαχαραγιάδες γαρ..,
Ξεπουλάμε (δίνουμε «γην και ύδωρ») τους θησαυρούς της γης μας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τον πλούτο, τις φυσικές μας καλλονές, ήλιο, αέρα και τις θαλάσσιες σπάνιες ομορφιές, που δώρισαν ποτέ θεοί σε χώρα. Ξεπουλάμε την προίκα αυτής της χώρας, που τη σεβάστηκαν αιώνες εχθροί και φίλοι. Και ο Έλληνας λιμοκτονεί, πεινά, υποφέρει. Η αβεβαιότητα φέρνει την απόγνωση, τον κυριεύει η θλίψη και το άγχος της επόμενης μέρας, βλέπει αδιέξοδα και αυτοκτονεί... Η νεολαία στο περιθώριο της ζωής, χωρίς αντιστάσεις στη δύνη της απελπισίας. Το μέλλον της χώρας στο μαύρο σκοτάδι. Και κάποιοι περιχαρακωμένοι στους παραταξιακούς των προμαχώνες δημαγωγούν, προκαλούν, εκβιάζουν, σπέρνουν τον πανικό, θολώνουν και υφαίνουν τις πλεκτάνες της υποτέλειας. Φόρτωσαν στις πλάτες του λαού μας την αγωνία της επιβίωσης και του στέρησαν την αυτοπεποίθηση και τη χαρά της ζωής. Τον έσυραν στη μέγγενη της ψυχοπλάκωσης.
Η παιδεία ανύπαρκτη.Ο κομματικός εκμαυλισμός κι εδώ σάρωσε τα πάντα. Άλωσε συνειδήσεις, γελοιοποίησε αξίες, ευνούχισε προσωπικότητες, αλλοτρίωσε χαρακτήρες και ισοπέδωσε θεμελιώδεις αρχές αγωγής και παιδείας. Η παιδεία κι αυτή στις ορέξεις της παραταξιακής κραιπάλης. Στα νύχια των συμπληγάδων της υποκουλτούρας
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, νά σου και κάποιοι άλλοι μαϊδανοί, άλλου επιπέδου ξεφτέρια!!! Νέο φρούτο υποκουλτούρας!!! «Τι σου λείπει κασιδιάρη-σκούφια από μαργαριτάρι»... Ανακαλύψανε λέει, ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια ότι ο Χριστός δεν ήταν απόλυτα «φυσιολογικός», είχε λέει, και κάποιου άλλου είδους «διαστροφές.... Και ως πράξη τούτο, ανέβηκε και σε θέατρο των Αθηνών !!! (ελληνικό θέατρο!!!)
Πέραν της όποιας ιστορικής ανακρίβειας, οι άνθρωποι, όπως αποδεικνύεται δεν έχουν και θεατρική παιδεία. Ανακατεύουν τα σκύβαλα με τα άχυρα.
Οι συντελεστές της περιώνυμης θεατρικής αυτής παράστασης ταυτίζουν τη σάτιρα και την κωμωδία με τη γελοιοποίηση και τη χυδαιότητα. Άλλο σάτιρα ή κωμωδία και άλλο χυδαία γελοιοποίηση. Τα δύο αυτά θεατρικά είδη (πρωτοξάδελφα μεταξύ των) παίζουν στην ποίηση, στον λόγο και την τέχνη πρωτεύοντα ρόλο.
Η σάτιρα μπορεί καν πρέπει να είναι καυστική, διαπεραστική, τσουχτερή, πιπεράτη ή πικάντικη, σε σημείο που να κεντρίζει, μαστιγώνει, στηλιτεύει, διαπερνά, συνετίζει. Και παραπέρα φρονηματίζει, νουθετεί, διδάσκει και παιδαγωγεί, προβληματίζει και διαμορφώνει συνειδήσεις. Στα ίδια οικόπεδα και η κωμωδία. Αμφότερα διδακτικά και άρα αναγκαία. Και στην παιδεία απαραίτητα. Του καθενός το φρόνημα οικοδομείται μέσα από όλα αυτά και από κάτι πιο πλατύτερο και χειροπιαστό, από τη γενικότερή του παιδεία, τα κοινωνικά του σύνδρομα, τις καταβολές και τα ενδιαφέροντα. Αποτελεί τούτο πιστεύω, πίστη, θρησκεία, ιερά και όσια. Αποτελεί στάση ζωής, τρόπο έκφραση συνείδησης. Και άρα, πάνω από όλα, το φρόνημα οφείλει και πρέπει να είναι ελεύθερο.
Οι συντελεστές της παράστασης ξέφυγαν των ορίων οποιουδήποτε θεατρικού είδους και πήγαν ν' ανεβάσουν τη δική τους... «πρωτοπορία».
Κάποια άλλη «μοντέρνα» τέχνη!!! Νεοκουλτούρας μορφής....
Σκέφτηκε, το λοιπόν, ο σοφός τους νους να γελοιοποιήσει με χυδαίο τρόπο τα ιερά και τα όσια, τη θρησκεία και την πίστη, κάποιων άλλων. Ωμή, ιταμή και βάρβαρη προσβολή, με άλλα λόγια, του φρονήματος μιας συντριπτικής πλειοψηφίας ενός λαού. Και τούτο είναι ανεπίτρεπτο.
Είναι δικαίωμα του καθενός να οικοδομεί και να διαμορφώνει ελεύθερα το φρόνημά του και εδώ εδράζεται και το όποιο δημοκρατικό του δικαίωμα. Αποτελεί δε αυτό, εκ των ών, ούκ ανευ, συνειδησιακό αξίωμα.
Τώρα, αν οι συντελεστές αυτής της παράστασης, κάνουν κι εκείνοι λόγο για δημοκρατικές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα ή παραλληλίζουν τη σπουδαιότητα της δικής των «δουλειάς» με της προβολής των έργων του Ν. Καζαντζάκη «ο τελευταίος πειρασμός» και «ο Χριστός ξανασταυρώνεται», σκόπιμο και δόλιο το λάθος. Ο τηλαυγής φάρος, το πνεύμα του Καζαντζάκη, ο κολοσσός της πραγματολογικής ανάλυσης, της σκέψης και της έκφρασης, της τέχνης και του λόγου, δεν προσέγγισε ποτέ και δεν υπερέβη, σε καμία περίπτωση, είτε αμέσως, είτε εμμέσως, ή πλαγίως τα όρια της βωμολοχίας, της χυδαιότητας ή της γελοιοποίησης. Αν μη τι άλλο, ο Καζαντζάκης, σεβάστηκε τον άνθρωπο, γι’ αυτό και θα παραμείνει μεγάλος.
Δε θα ήταν καθόλου σοβαρό ν' ασχοληθεί κανείς με τέτοιου είδους «θέσεων» ή «αντιπαραθέσεων», εικόνα μιας κακόγουστης φαρσοκωμωδίας, που δείχνει το μέγεθος της αηδίας και της κατάντιας, γιατί γινόμαστε μεράδι μιας κακόγουστης γελοιογραφίας, που εκ προοιμίου, αυτά ως φαινόμενα, οφείλουν και πρέπει να είναι κοινωνικά «απορρίμματα» και για τον λόγο, πολύ περισσότερο, ότι γινόμαστε συμμέτοχοι στείρας και άγονης αντιπαράθεσης, που αν μη τι άλλο, υποβιβάζεται δραματικά το πνευματικό μας επίπεδο. Δογματισμοί θρησκευτικών φανατισμών, ρασοφόρων εξάρσεις, θεολογικές απρέπειες, νεοκουλτούρας αμοραλιστές, φιντάνια κάποιας άλλης νέας τεχνοτροπίας... επαναστατικής αντίληψης, που κινείται στον αστερισμό του καιροσκοπισμού κλπ., κλπ., έχουν στόχο του υποβιβασμού του πνευματικού μας επιπέδου και καταρράκωσης της αξιοπρέπειας
Σε παρόμοιες εποχές κάποτε οι ρωμαίοι μοίραζαν στους λαούς «άρτους και θεάματα». Οι βυζαντινοί αργότερα, για τον αποπροσανατολισμό των λαών από τα μεγάλα και καυτά κοινωνικά προβλήματα, ασχολούνταν σε αποκλειστική βάση με τα θεολογικά ζητήματα. Τρόπος ζωής η μόνιμη απασχόληση για τη… σωτηρία των ψυχών. Για χίλια και πάνω χρόνια τα περί «αληθείας» δογματικά!!! Τη μία Θεοτόκος η Παναγία, την άλλη Χριστοτόκος, μονοφυσίτης - διφυσίτης ο Χριστός, εικονομαχίες, αφέσεις, σχίσματα, αντιπαραθέσεις… τελικά έφαγαν το κεφάλι τους και ησύχασαν. Κάπως έτσι, ή μάλλον έτσι, οδήγησαν τους λαούς στον δεσποτισμό του μεσαίωνα, βαστίλες, ευγενείς, ιερές εξετάσεις και, από τη μια μεριά η χλιδή του πλούτου και της καλοπέρασης και από την άλλη η αρχοντιά της φτώχιας, της ανασφάλειας και της μιζέριας της πλατύτερης μάζας των λαών...
Τώρα τελευταία, όλο και σκάνε μύτη κάποια φαντάσματα από το παρελθόν και επαναφέρουν σκηνές μεσαίωνα με τα παρατράγουδα του τύπου «Χυτήριο», ή «ανωμαλίες» του Μωάμεθ, να τσιγκλήσουν συνειδήσεις, εξάψουν φανατισμούς, ανοίξουν ασκούς και θερίσουν θύελλες. Ο εργατικός μεσαίωνας δηλώνει ήδη παρόν. Καθημερινά όλο και διογκώνεται. Πού θα καταλήξει κανείς δεν γνωρίζει.
Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, τα πάντα ρευστά και όλα ισορροπούν στην κόψη του ξυραφιού, ίσως, καιροφυλακτούν σκοτεινές δυνάμεις και με υπόγειες διαδρομές, ετοιμάζουν δολώματα αποπροσανατολισμού και δημιουργούν κοινωνικά διέξοδο, ώστε ανενόχλητοι να εφαρμόσουν τα άνομα σχέδιά τους...
Οπότε, ίσως κάποτε, χρειαστεί ξανά, ν' αναστήσουμε τον Αριστοτέλη να επαναφέρει τον διαφωτισμό για να ιδούν, όσοι ζήσουν, άσπρη μερα…
.proinoslogos gr
12/11/12