* Ο μπολσεβικισμός δια του σκηνοθέτου Ντάνι Μπόιλ εξαπέλυσε
μια από τις τελευταίες του επιθέσεις κατά του πολιτισμού δημιουργώντας
αυτό το ατελείωτο γιουσουρούμ της σαχλαμάρας της γελοιότητος και της
ασχήμιας, κατασκευάζοντας αυτή την πολιτισμική χωματερή που είχαν το
θράσος να την ονομάσουν τελετή ενάρξεως Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτή δεν είναι δική μου άποψη. Την διατύπωσε ο συντηρητικός βουλευτής Έινταν Μπάρλεϊ σχολιάζοντας την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου με τα παρακάτω λόγια: «Είναι η πιο αριστερή τελετή έναρξης που έχω δει ποτέ, περισσότερο και από το Πεκίνο, την πρωτεύουσα του κομουνισμού».
Αυτή δεν είναι δική μου άποψη. Την διατύπωσε ο συντηρητικός βουλευτής Έινταν Μπάρλεϊ σχολιάζοντας την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου με τα παρακάτω λόγια: «Είναι η πιο αριστερή τελετή έναρξης που έχω δει ποτέ, περισσότερο και από το Πεκίνο, την πρωτεύουσα του κομουνισμού».
Πόση αναίδεια αλήθεια απαιτείται για να ανακατέψει κανένας τον Θείο Σαίξπηρ, με τις κρυάδες του Mr. Bean και τις αηδίες του Harry Potter. Πόση αφέλεια χρειάζεται για να αποσιωπήσει κανένας γίγαντες όπως ο Μάξγουελ, ο Νεύτωνας, ο Δαρβίνος, ο Ντιράκ, και να προβάλει τις ανοησίες του James Bond και τα παραμύθια της Mary Poppins;
Πόση έλλειψη πολιτιστικής ευαισθησίας και ευλάβειας είναι αναγκαία για να μετατραπεί μια ιεροτελεστία, μια μυσταγωγία, γιατί αυτό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μια θρησκευτική τελετή, μια δέηση με απίθανα, παγκόσμια πολιτισμικά μηνύματα, σε τσίρκο;
Η όλη παράσταση έπασχε σκηνοθετικά. Δεν είχε κεντρική ιδέα, δεν είχε ομοιογενές επίπεδο σοβαρότητος, δεν είχε ομοιόμορφη αισθητική έκφραση. Ήταν ένα... τουρλού, μεταξύ σοβαρού και γελοίου, παρουσιασμένο με μια αισθητική κουρελούς, που μοναδικό συνειδητό στόχο είχε να υποβαθμίσει και να πληγώσει καίρια τον ανθρώπινο πολιτισμό των αισθητικών και ηθικών αξιών, να τον μηδενίσει εξισώνοντας τον με πανηγύρι και να τον αντικαταστήσει με έναν πολιτισμικό σκουπιδότοπο φτήνιας και λαϊκισμού που στις μέρες μας προσπαθεί να τον αντικαταστήσει.
Όχι πώς δεν θα μπορούσαν οι Άγγλοι να κάνουν κάτι πολύ ανώτερο αξιολογότερο, αλλά κυρίως ορθότερο, από το να βάλουν την βασίλισσα να πηδάει με αλεξίπτωτο. Ασφαλώς θα μπορούσαν. Είναι ικανότατοι και ευφυέστατοι. Αλλά δεν το επέλεξαν. Γιατί;
Πολλοί μπορεί να πουν ότι η αλαζονεία των δεν τους επέτρεψε να δώσουν την δέουσα σημασία και προσοχή ώστε να βρουν αξιόλογες και κυρίως αξιοπρεπείς λύσεις, αλλά περιφρόνησαν την διεθνή κοινή γνώμη και έκαναν μια προχειροδουλειά για να ξεμπερδεύουν κι ότι ήθελε προκύψει.
Εγώ πιστεύω όμως, ότι παρουσίασαν αυτό το θέαμα γιατί στην μεγάλη πολιτισμική σύγκρουση που μαίνεται λυσσαλέα μεταξύ Ελληνισμού και Μπολσεβικισμού, μεταξύ “του ωραίου του μεγάλου και τ' αληθινού” και του χυδαίου, του μικροπρεπούς και της υποκρισίας, μεταξύ της αποθέωσης του ανθρώπου, των αρετών του και της περιφρόνησης αυτών, μεταξύ τέλος του φωτός και του σκότους, αυτοί προτίμησαν να πάνε με το δεύτερο, για λόγους ενός κοντόφθαλμου συμφέροντος. Κάτι που πάντα έκαναν και οδηγήθηκαν στην παρακμή.
Υπάρχουν δύο βασικές κοσμοθεωρήσεις. Δηλαδή δύο βασικοί πολιτισμοί. Ο Ελληνικός, που είναι η ιδεολογικοποίηση, της αρμονίας, της λογικής, του ήθους, της δικαιοσύνης, των ανθρωπίνων αρετών, του σεβασμού της ελευθερίας, ατομικότητος και ανεξαρτησίας του ανθρώπου, αλλά και κάθε όντος, και ο Μπολσεβικισμός, που είναι ακριβώς τα αντίθετα.
Είναι η ιδεολογικοποίηση του φθόνου, αλλά και του συμφέροντος ως επίχρισμα του υποκειμένου φθόνου, υπέρ του οποίου θυσιάζονται, με διάφορα προσχήματα τα πάντα. Έτσι γεννιέται ένας ολοκληρωτισμός που περιφρονεί τον άνθρωπο, τις αξίες του, την ανεξαρτησία του, την ατομικότητά του. Η αρμονία παραχωρεί την θέση της στην ύβρη.
Ο Ελληνισμός είναι δημιουργικός, προοδευτικός, φιλελεύθερος, ανταγωνιστικός, ερμηνεύει τον κόσμο επί τη βάσει ανωτέρων νοημάτων και αξιών. Ο μπολσεβικισμός αντίθετα είναι στείρος, παρασιτικός. Ερμηνεύει τον κόσμο με βάσει την ιδιοτέλεια, το συμφέρον. Καταστρέφει κάθε ανώτερο που τον εμποδίζει, ψαλιδίζοντας το και κονταίνονάς το, συνήθως με πρόσχημα την ισότητα. Ενώ ότι δεν μπορεί να διαλύσει πλημμυρίζοντας το με ανεπάρκεια το φθονεί.
Ο Ελληνισμός πιστεύει σε ένα αισθητικό σύμπαν. Ο μπολσεβικισμός αντίθετα πιστεύει σε ένα ηθικό σύμπαν την ηθική του οποίου ορίζει και επιβάλει δογματικά, ολοκληρωτικά, ώστε να ελέγχει με τον τρόπο αυτόν τις βουλητικές δυνάμεις του ανθρώπου και να τις κατευθύνει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του.
Φυσική συνέπεια αυτού είναι να μην δέχεται καμία πρόκληση ευγενούς άμιλλας, αφού δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμφωνηθεί το περιεχόμενο του όρου “ευγενής”. Έτσι υιοθετεί το δόγμα “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, ή όπως διατυπώνεται, “νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη”. Φυσικά όπως αυτό εκφράζεται από τους αυτόκλητους “προστάτες” του εργάτη, που το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα, εκμαυλισμού και αλλοτριώσεως της ίδιας της εργατικής τάξεως.
Αντιλαμβάνεται τώρα κανένας πόσο ασύμβατο είναι το Ολυμπιακό Πνεύμα με τον μπολσεβικισμό. Πόσο θανάσιμοι αντίπαλοι είναι αυτοί οι δύο.
Δυστυχώς η Αγγλία ως πολιτική οντότητα, όχι όμως και ο λαός της, στην ιστορία της επέλεξε να συμμαχήσει με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και να δράσει ως όργανο υπηρετήσεως των συμφερόντων του, παρά ως σύμμαχος των δυνάμεων του πολιτισμού και των ιδανικών του.
Επέλεξε με άλλα λόγια να γίνει εργαλείο της τότε παγκοσμιοποιήσεως που ονομαζόταν Αγγλικός ιμπεριαλισμός. Αυτό υπήρξε η Βρετανική αυτοκρατορία. Η επέκταση και η επιβολή του Βρετανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η κυριαρχία της Αγγλικής Κεντρικής Τράπεζας και της νομισματικής της πολιτικής, παγκοσμίως.
Εκεί έχουν γραφτεί κι από εκεί έχουν εκπορευθεί όλα τα σενάρια των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών εξελίξεων, ιδίως τα βρωμερότερα, της νεότερης ιστορίας του κόσμου. Από εκεί έχουν εξαπολυθεί οι δύο τελευταίοι παγκόσμιοι πόλεμοι που δεν ήταν παρά η σύγκρουση του Αγγλικού χρηματοπιστωτικού, κερδοσκοπικού κεφαλαίου με το Γερμανικό αποταμιευτικό, παραγωγικό, βιομηχανικό κεφάλαιο. Εκεί έχει εκκολαφτεί ο χρόνιος Αγγλικός ανθελληνισμός, και εκεί έχουν την ρίζα των όλες οι εθνικές μας καταστροφές.
Στην αντιπαλότητα τέλος των δύο πολιτισμικών συμβόλων, της Αγγλικής Κεντρικής Τράπεζας και του Παρθενώνα οφείλεται η εσκεμμένη αισθητική, νοηματική και συμβολική υποβάθμιση των Ολυμπιακών Αγώνων που συνετελέσθη αυτές τις ημέρες στο Λονδίνο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν προ πολλού χάσει το ουσιαστικό των νόημα. Από την λατρεία “του ωραίου του μεγάλου και τ' αληθινού”, έχουν καταντήσει μια πολυπολιτισμική εμποροπανήγυρης γεμάτη διαφθορά, διαπλεκόμενα συμφέροντα, διαφήμιση, μίζες, ντόπινγκ, πολιτική προπαγάνδα. Ένα πανηγύρι όπου συνωστίζονται να “βγουν στην αναμνηστική φωτογραφία” οι κάθε λογής λακέδες του “συστήματος”. Γι' αυτό ίσως δεν έκανε λάθος ο Jacques Rogge όταν είπε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξαναγύρισαν στην πατρίδα των. Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί κι' ούτε θέλει να είναι πατρίδα “αυτών” των Ολυμπιακών Αγώνων.
Γι' αυτό όταν ο Ερντογάν πρότεινε η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας να γίνεται στην Αττάλεια κανείς δεν τον ενημέρωσε ότι η αφή δεν είναι Happening, είναι μεταλαμπάδευση νοημάτων, αξιών, προτύπων, κι αυτά δεν θα αναζητηθούν στην Αττάλεια. Εκτός αν θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν το ρουσφέτι, το μπαχτσίσι και το χαράτσι, που είναι πολύ επίκαιρα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν χάσει προ πολλού το πραγματικό νόημά των και τον συμβολισμό που ονειρεύτηκε ο Pierre de Coubertin. Διατηρούσαν όμως, ως κατά συνθήκη ψεύδος μια ωραία ανάμνηση ενός κόσμου ονειρικού, γεμάτου ανθρώπινες αρετές, ιδανικά και πολιτισμό.
Δυστυχώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπεσαν σε χέρια ανθρώπων που δεν μπορούσαν να βιώσουν το νόημά των, να καταλάβουν τον μυσταγωγικό χαρακτήρα των, να καταλάβουν ότι η Ολυμπιακή Φλόγα είναι μία κι όχι 204 όσα τα συμμετέχοντα κράτη, να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να ονομάζονται games, ούτε να μετατρέπονται σε πασαρέλα μοντέλων και Rolls Royce.
Δεν μπορούν να τα καταλάβουν αυτά γιατί δεν ανήκουν στον πολιτισμό του “ωραίου του μεγάλου και τ’ αληθινού”. Ανήκουν στον πολιτισμό του “κέρδους”. Γι’ αυτό και απαγόρεψαν να ακουστούν οι στίχοι του Ολυμπιακού Ύμνου, του μεγάλου Κ. Παλαμά:
“Αρχαίο πνεύμα αθάνατο
αγνέ πατέρα
του ωραίου του μεγάλου
και τ' αληθινού
κατέβα φανερώσου...”
Απαγόρεψαν δηλαδή την “παρουσία” του “αρχαίου πνεύματος”, γιατί αυτό είναι τόσο ασύμβατο με την παγκοσμιοποίηση, για την προώθηση της οποίας εργάζονται άοκνα, όσο ο διάβολος με το θυμίαμα. Έτσι όλοι ήσαν εκεί παρόντες, εκτός από το “αρχαίο πνεύμα”.
22/8/12
---------
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU
No comments :
Post a Comment
Only News